Biznesmeni Oleg Tinkov, i cili kundërshton hapur luftën në Ukrainë dhe ka hequr dorë nga shtetësia ruse, i dha një intervistë të gjatë gazetares Elizaveta Osetinskaya në kanalin YouTube “Normat Ruse!” Ai tregoi në detaje se si administrata e Presidentit të Federatës Ruse e detyroi atë të shiste Tinkoff Bank, çfarë mendojnë zyrtarët rusë për luftën dhe Putinin dhe cilat janë perspektivat e menjëhershme për biznesin privat në Rusi. Pjesët më interesante nga kjo bisedë transmeton Kosovatimes.
Siç më tha stanislav Bliznyuk, ai mori një telefonatë nga administrata e Presidentit të Federatës Ruse dhe iu tha që emri i bankës duhej ndryshuar dhe se unë duhet të shes një aksion kontrollues – sepse unë flas kështu [kundër luftë]. Dhe nëse nuk e shes, ata kërcënuan se do të vendosin menaxhim të përkohshëm. Banka Qendrore ka kompetenca të tilla nëse konsideron se ekziston një kërcënim për depozituesit. Për shembull, unë bëra një deklaratë [kundër luftës], njerëzit nuk më pëlqejnë, ata filluan të shkurtojnë kartat, pati rritje kaq të vogla dhe në bazë të asaj që [po ndodh], një dalje depozitash, ata do të marrin përsipër menaxhimit.
Dhe menaxhimi im filloi të më trembë, ju duhet të shesni urgjentisht, përndryshe Banka Qendrore do ta marrë këtë bankë në fakt për riorganizim. Në përgjithësi, ata më divorcuan, më treguan përralla që askush nuk dëshiron të më shohë atje. Por kur e kam shitur, shoh që nuk e ndryshojnë emrin [bankës]. Çfarë nuk po ndryshoni? Ju thatë se jeni pyetur nga administrata presidenciale.
Tani unë vetë dua të tërhiqem, nuk dua që emri im të jetë në Rusi. Unë u largova nga atje dhe nuk dua të kem asgjë me këtë vend. Dhe duke përfshirë unë do të përpiqem t’i ndaloj ata të përdorin emrin. Brendi në klasën e “financës” i përket prej kohësh bankës. Unë e shita bankën. Por të gjitha klasat e tjera më përkasin mua. Tani duhet të shohim se si mund ta thyejmë atë ligjërisht, sepse është ende brendi im për klasat e tjera dhe është emri im. Nuk e kuptoj fare se si i shpërndajnë kartat e armikut të popullit ndonjë majori të KGB-së. Kjo është përgjithësisht jopatriotike.
Ekziston një mendim se Hughes dhe Bliznyuk më divorcuan, përfituan nga situata dhe donin të merrnin përsipër bankën. Por unë nuk i kam shitur, ia kam shitur Potaninit . Ata u ofenduan nga diçka. Epo, jo për kapelën Senka. Si blejnë diçka të ndyrët? Ata nuk kanë para të tilla. Dhe Nabiullina ishte kundër, ajo tha se do të ishte e vështirë të binte dakord për një marrëveshje të tillë. Gjithashtu ka rëndësi se kush e zotëron bankën.
A është populli rus fajtor për luftën dhe pse ata janë gati të vdesin për një ide
Lufta është përgjegjësi e Putinit. Dhe Putini u zgjodh nga populli. Unë definitivisht nuk e votova për të. Unë madje protestova kundër tij, dola në Sheshin Pushkinskaya në 2012. A është populli fajtor? Epo, sigurisht, po. Të gjithë ne, me të vërtetë, jemi dhe kemi qene perandorak edhe fashist. [Merrni] të njëjtin qëndrim ndaj punetoreve te huaj në Moskë. Si nuk të vjen turp të jesh rus? Në zyrën time, migrantët trajtoheshin si njerëz të dorës së dytë. Njerëzit janë përgjegjës, por jo të gjithë. Më pëlqen më shumë pozicioni i Arestovich , i cili thotë se një ditë do të ndërtojmë ura dhe nuk ka nevojë t’i djegim plotësisht. Gjithsesi, do të ketë disa forca të shëndetshme mbi bazën e të cilave duhet të ndërtojmë disa ura dhe disi të jemi miq. Ne nuk mund [të mos jemi miq], ne jemi fqinjë. Një territor i tillë. Gjuha, nëse jo një, atëherë mbylleni.
Në librin e mirënjohur të amerikanit Richard Pipes “Rusia nën regjimin e vjetër” është shkruar mirë [për idenë ruse] se mënyra jonë e jetesës është e tillë që popullit rus gjithmonë ka nevojë për një car. Le të vdesim për Rusinë, askush nuk dëshiron për veten e tij. Ju duhet të vdisni për diçka të madhe, ndersa familja le të qëndroje në mut. Një grua pa alimentacion qendron me fëmijë – kjo është normale. Per Rusine ai do të vdesë , por nuk dëshiron të vdesë për fëmijën e tij. Keshtu eshte mendimi i tillë kolektiv, mungesa e demokracisë, skllavëria u hoq 150 vjet më parë, pra çfarë doni. Nuk dua të them gjëra që janë thënë dyqind herë. Njerëzit, siç tha Alla Borisovna Pugacheva, një grua e madhe, ishin bujkrobër, u bënë skllevër.
Çfarë mendojnë zyrtarët për luftën dhe pse heshtin biznesmenët
Nabiullina është padyshim një person i mirë. Si Gref , dhe Kudrin dhe Siluanov . Unë nuk e kam takuar Sobyanin , por sigurisht duket se ai është në rregull. Ajo që ata po bëjnë tani është, natyrisht, e vështirë. Putini vajosi të gjithë, nuk lëshon. Më vjen keq për ta. Unë mendoj se i thyen ato. Por tani është tepër vonë, ku do të hidhen?
Dhe pastaj Perëndimi bëri, për mendimin tim, një gjë shumë irracionale, dhe i vendosi të gjithë nën sanksione. Të gjithë e urrejnë Putinin, e di 100 per qind Ata të gjithë nuk duan [luftë], por atyre nuk iu dha një zgjedhje tjeter. Dhe pasi i futën nën të gjitha sanksionet e botës, ata u detyruan të zgjidhnin këtë karrige. Do të ishte shumë kompetente dhe e zgjuar që Perëndimi të fillonte të tërheqë disa njerëz nga sanksionet. Ata duhet të tregojnë një lloj daljeje për njerëzit. Dhe tani, përkundrazi, ata janë të mbyllur nga këto sanksione. Edhe pse 80 për qind e tyre nuk duan, nuk e pëlqejnë Putinin, sigurisht që janë kundër luftës. Por çfarë u mbetet atyre?
U habita që, përveç meje, askush nga sipërmarrësit nuk tha asgjë qartë. Disa njerëz thanë: “Lufta është e keqe”, por askush nuk shkoi më tej, si rezultat, të gjithë u ulën në dy karrige dhe u mërzitën. Unë jam në shok, çfarë frikacakë qae jane. Secili ka arsyet e veta. Galitsky ka një lloj klubi futbolli atje, një lloj kopshti atje, ose çfarëdo që ai bën atje. I thashë: “Sergej, shtyje këtë klub futbolli dhe Krasnodarin tënd parkoje në bythë. Kur ne, rusët, njerëzit tanë vrasin qindra civilë, fëmijët vdesin, ata bombardojnë, a je budalla apo diçka e tillë? Dhe më thërret: “Ah, e patë listën e sanksioneve, unë dhe ju nuk hymë, cfare gëzimi!”
Ja në këtë është e gjithë pesha e Galicin. Kam humbur respektin për të. Gjithmonë kam menduar se unë, Galitsky dhe Volozh jemi tre shtylla. Epo, ata të dy pjerdhën. Më duhej të qëndroja vetëm.
Arkady është një tip liberal, ai është shumë properëndimor, i shkolluar dhe gjithçka. Por nuk e kuptos pse nuk tha tha asgjë. Cili ishte problemi i tij? Ai nuk kthehet në Rusi, ai jeton në Izrael. Epo, unë do të doja të bëja ndonjë deklaratë. Njerëzit mendojnë, por edhe per ate çfarë, thatë dhe çfarë ka ndryshuar? Unë them, do të kishte ndryshuar nëse nuk do ta kisha thënë vetëm, por të gjitha i thanë. Epo, të paktën ky [Putin] do të kishte gërvishtur pjesën tjetër të flokëve.
Mbi perspektivat e menjëhershme për luftë
Mendoj se deri në fund të vitit kufijtë do të mbyllen. Kjo është pak a shumë e qartë. Epo, si mund të luftojnë nëse kufijtë janë të mbyllur në Ukrainë? Ukraina tani ka një milion ushtri, në Rusi – mirë, ka 200 mijë. Epo, tani kanë rekrutuar 300 mijë nga disa, si të thuash, ushtarakë. Epo, 500 [mijë] do të jenë. Nëse të gjithë ikin nga ju atje, ata duhet të mbyllen në mënyrë që të paktën të bëjnë një lloj barazie. Ata nuk mund të mos mbyllin kufijtë. Dhe me shumë mundësi ata do të vendosin ligjin ushtarak. Unë e kuptoj këtë pak a shumë. Stili i Putinit – ai gjithmonë forcohet gradualisht, nuk bën asgjë papritur. Sa për 22 vjet, ai na divorcoi. Ai është një oficer shumë dinak i KGB-së, ai bën gjithçka gradualisht, pa nxitim. Duket se ai do të jetojë për 100 vjet.
Çfarë do të ndodhë me fondin e familjes Tinkov që ndihmon pacientët me leuçemi
Jam në një dilemë të madhe, reflektoj shumë fuqishëm. Nga njëra anë, njerëzit nuk kanë faj, ju duhet t’i ndihmoni ata. Nga ana tjetër, për shkak të Putinit dhe për shkak të kësaj fuqie, unë humba tetë miliardë, natyrisht, ata sapo u zhdukën. Më 23 [shkurt] ishin, por tani janë larguar. Më kanë mbetur para, por janë, le ta pranojmë, 10% e pasurisë sime, e cila dikur ishte në kulmin e saj. Kam humbur gjithçka për shkak të Putinit, për shkak të kësaj lufte.
Kur dola dhe thashë: “Djema, nuk mund të vrisni fqinjët”, më shkruanin njerëzit në të gjitha rrjetet sociale: “Dhi, tradhtar, bastard, mos u kthe, vdis nga kanceri”. Dhe ky njeri që më qortoi, atëherë, Zoti na ruajt, sëmuret me leuçemi, do ta sjellin në Novosibirsk, do ta kuptojnë se nuk ka asgjë atje, dhe unë do të duhet ta ruaj për paratë e mia të mbetura dhe të sjell ilaçe perëndimore nga Evropën homoseksuale, të cilën ai e urren. Dhe kështu çfarë duhet të bëj? Shpesh zemërohem. Ju u thoni njerëzve: “Ju përdorni të mirat e qytetërimit nga mëngjesi në mbrëmje dhe menjëherë pështyni mbi këtë qytetërim”. “Po, ata janë të gjithë të korruptuar atje, por ne kemi një shpirt!” Dhe çfarë bëtë?
Çfarë duhet të bëjnë sipërmarrësit në Rusi
Sipërmarrësit që janë në Rusi tashmë janë qesharake. Këta janë tashmë sipërmarrës të këqij, nuk kanë nevojë të jenë aty. Ata duhet të bien. Nuk do të ketë sipërmarrje në Rusi. Natyrisht, do të ketë një ekonomi mobilizuese. Natyrisht, do të ketë një lugë. Prandaj, duhet të largoheni që andej, të nxirrni familjen tuaj, të përpiqeni të bëni biznes diku. Edhe pse gjithmonë jam mbytur se është e nevojshme të bësh biznes në Rusi. Tani po shkoj në drejtim të kundërt.
Tre këshilla për sipërmarrësit. Së pari, imagjinoni që në vend të Rusisë – deti. Kjo nuk është fraza ime, por fraza e Kakha Bendukidze . Jo Rusi, vetëm Oqeani Arktik. Këshilla e dytë është të mësoni gjuhët dhe të integroheni mendërisht. Dhe e treta – besoni në veten tuaj, gjithçka do të jetë mirë, sepse Rusia ka ende një arsim të mirë, dhe ky është avantazhi juaj konkurrues në Evropë dhe në botë. Vetëm mos thuaj se ne, specialistët rusë të IT-së, jemi më të zgjuarit. Kjo nuk është e vërtetë, ky është fashizëm. Dhe pastaj fillojnë luftërat, për shkak të deklaratave të tilla. /Kosovatimes/
