Me ardhjen në Shtëpinë e Bardhë, Biden ia la Ballkanin Departamentit të Shtetit. Dhe në atë institucion, “njerëzit kyç besojnë se presidenti i Serbisë është serioz në lidhje me vendimin e vendit të tij për t’u anëtarësuar në BE”, tha Server ne nje publikim per portalin Bosna.“Uashingtoni po dërgon sinjale të çuditshme në Ballkan. Ai mbështeti vendimin e përfaqësuesit të lartë të komunitetit ndërkombëtar në Bosnje dhe Hercegovinë, i cili paraqet një ndryshim paszgjedhor në mënyrën se si votat përcaktojnë rezultatet. Kjo favorizon partitë politike etno-nacionaliste të lidhura me Moskën. Amerikanët anulojnë vizitat ministrore të Kosovës me zyrtarë amerikanë.
Uashingtoni kërkon që kryeministri i Kosovës të vonojë këmbënguljen për targat e Kosovës në komunat veriore të vendit të tij me shumicë serbe, pa garanci se vonesa e mëtejshme do të sjellë pajtueshmëri.
E gjithë kjo duket e shkëputur, ndoshta edhe e rastësishme dhe e parëndësishme. Por nuk është asgjë nga kjo.
Gjithçka ka të bëjë me Beogradin”, shkruan profesori Daniel Serwer në blogun e tij të fundit.
Ai kujton se për administratën e Bidenit, Beogradi është “vija e fillimit”.
Serwer na kujton se presidenti aktual amerikan “ishte një përkrahës i fuqishëm i luftës së Kosovës për çlirimin nga Serbia”.
“Por ai ka vendosur shumë kohë më parë se Beogradi është më i rëndësishmi në Ballkan.
Unë dëshmova në Senat më shumë se 15 vjet më parë para tij. Ai e bëri të qartë se mbështet hyrjen e Serbisë në procesin e anëtarësimit në BE, edhe pse në atë kohë ishte e qartë se vendi nuk plotësonte asnjë kusht.
Biden besonte se drejtimi evropian i Serbisë do të ishte kufizues për atë vend, shkruan Serwer.
Ai shprehet se kur erdhi në Shtëpinë e Bardhë, Ballkanin ia la Departamentit të Shtetit.
Dhe në atë institucion, “njerëzit kyç besojnë se presidenti i Serbisë është serioz në lidhje me vendimin e vendit të tij për t’u anëtarësuar në BE”.
“Gjithashtu, ata janë seriozisht të shqetësuar për përmirësimin e serbëve në vendet fqinje.
Pacifikimi i Serbisë është bërë qëllimi i politikës amerikane”, shkruan Serwer.
Ai pretendon se Gabriel Escobar së fundmi ka pritur një diplomat serb i cili ka shfrytëzuar rastin për të bërë komente jashtëzakonisht jodiplomatike për Malin e Zi.
Serwer gjithashtu thekson qëndrimin se Departamenti i Shtetit mbështet nismën e panevojshme dhe përçarëse të Vuçiqit – Ballkani i Hapur.
Analisti i njohur amerikan i situatës ballkanike thekson se ka pak fakte se Vuçiq është serioz për BE-në.
Përparimi i atij vendi drejt Brukselit është në nivel teknik, por nuk ka përparim në të ashtuquajturën Kriteret e Kopenhagës.
Dhe ato gjithashtu i referohen ekzistencës së institucioneve demokratike, mediave të lira, pavarësisë së gjyqësorit, shtetit të së drejtës dhe një ekonomie të hapur tregu.
“Serbia ka bërë pak përparim në këto fusha, e në disa ka ecur prapa.
Ajo gjithashtu ka dështuar të harmonizojë politikën e saj të jashtme me atë të BE-së, veçanërisht por jo vetëm në lidhje me sanksionet kundër Rusisë”.
Serwer ia kushton fillimin e tekstit të tij për politikën e gabuar amerikane në Ballkan takimit të Aleksandër Vuçiqit me të dërguarin e Ramzan Kadyrov, liderit famëkeq të Çeçenisë dhe mesazhit të Presidentit të Serbisë se miqësia ruso-serbe nuk mund të shkatërrojë. çdo gjë.
Më pas ai paralajmëron se regjimi i Vuçiqit përmes “botës serbe” po zbaton projektin e bashkimit. Njëlloj si plani botëror rus i Vladimir Putin.
“Vuçiq kërkoi dhe më së shumti arriti dominimin mbi komunitetet serbe në Kosovë, Mal të Zi dhe Bosnjë e Hercegovinë. Në të tre vendet, “lufta hibride” e Rusisë po e ndihmon Serbinë të avokojë për ndarjen de facto nëse jo de jure të atyre vendeve. Vuçiq synon të të kufizojë autoritetin e strukturave shtetërore të fqinjëve të saj dhe të krijojë një nivel të mesëm qeverisjeje të dominuar nga serbët.
Ky është thelbi i “problemit të targave”.
Serwer thekson më tej se Amerika, pas përfundimit të Luftës së Ftohtë, shpresonte për një Evropë të tërë dhe të lirë.
“Kjo nuk do të ndodhë së shpejti. Evropa po ndahet midis një sfere të NATO-s në perëndim dhe një sfere të dominuar nga Rusia në lindje.
Serbia zgjedh të mbetet në sferën e dominuar nga Rusia, së bashku me Bjellorusinë dhe atë që Moska mund të mbajë në Ukrainë, Moldavi dhe Gjeorgji.
Beogradi shpreson gjithashtu të ruajë fluksin e fondeve të pranimit në BE që merr nga Brukseli.
Ajo supozohet të financojë përgatitjet për anëtarësimin eventual, por Serbia po e përdor atë për të nxitur ekonominë e saj të dominuar nga shteti.
Niveli i qeverisjes në shtetet fqinje të kontrolluara nga serbët do të jetë veçanërisht i dobishëm për Moskën.
Rusët do ta përdorin atë për të destabilizuar anëtarët aktualë dhe të ardhshëm të NATO-s. Kjo do ta bëjë të rrezikshëm zgjerimin e mëtejshëm të Aleancës”, analizon më tej Serwer.
Duke iu përgjigjur pyetjes se çfarë nuk shkon me politikën e Uashingtonit në Ballkan, ai përgjigjet se ajo është e konceptuar keq sepse bazohet në supozime të gabuara për ambiciet evropiane të Serbisë dhe aktivitetet e saj në juridiksionet fqinje.
Ai gjithashtu thekson se politika amerikane është zbatuar keq, se nuk ka asnjë justifikim për përfshirjen e saj në imponimin e ndryshimeve në Ligjin Zgjedhor nga Christian Schmidt në natën e zgjedhjeve, se qëndrimi pas “botës serbe” nuk mund të justifikohet për shkak të rrezikut. ai projekt përfaqëson për fqinjët e Serbisë dhe aleatët e mundshëm të SHBA-së.
“Shtetet e Bashkuara duhet të kthehen në një politikë ballkanike që do të mbështeste sovranitetin dhe integritetin territorial të secilit prej shteteve ballkanike, si dhe respektimin e të drejtave të njeriut të qytetarëve të tyre. Kjo duhet të përfshijë gjithashtu të drejtën e tyre për në mënyrë demokratike, pa ndërhyrje nga Beogradi, vendosin se në cilën anë të vijës së re ndarëse Europa duan të jenë.
Mund të shpresojmë se Serbia do të ndryshojë mendje për Rusinë, por kjo do të kërkojë durim strategjik, jo qetësim ndaj Beogradit”, përfundon Serwer.
