CNN amerikan sjell një histori për luftëtarët ukrainas pranë Bakhmutit, situata e të cilëve në kuadrin e pushtimit rus të Rusisë, popullatës proruse atje dhe bashkëpunëtorëve, është disi përtej perceptimit të publikut botëror. Ndërkohë që vëzhgon me një uniformë ukrainase rrënojat e një manastiri ortodoks në rajonin lindor të Ukrainës Donetsk, një ushtar që ecën nëpër rrënoja komenton se është “rezultat i luftës së Putinit “. “Si i krishterë, kjo më ofendon shumë”, shton ai.
CNN nuk po publikon emrin e ushtarit për të mbrojtur identitetin e tij, por po citon emrin e tij të koduar Cezar . Ai është një nga qindra, nëse jo mijëra ne forcat ukrainase që luftojnë për të mbajtur kontrollin e qytetit të Bakhmut, epiqendrën aktuale të luftës në Ukrainë.
Por ka një gjë që e dallon këtë luftëtar ukrainas nga shumica e atyre që ndajnë të njëjtin qëllim – Cezari është rus.
“Që nga dita e parë e luftës, zemra ime, zemra e një burri të vërtetë rus, një i krishterë i vërtetë, më tha se duhej të isha këtu për të mbrojtur popullin e Ukrainës”, shpjegon ai. “Tani po luftojmë në drejtim të Bahmutit, kjo është pjesa më kritike e fushëbetejës”.
Pak, nëse ka, ndërtesa në këtë qytet lindor të Ukrainës u kursyen nga zjarri i vazhdueshëm i artilerisë nga të dyja anët. Shumë ndërtesa janë shkatërruar plotësisht, të tjera janë të pabanueshme, me pjesë të shembura, mes skenave apokaliptike që të kujtojnë qytetin jugor të shkatërruar të Mariupolit, të cilin Rusia e pushtoi më herët gjatë luftës.
“Pas mobilizimit, Putini sulmoi (Bakhmutin) me gjithë forcën e tij për të arritur një pikë kthese në luftë, por ne po bëjmë një luftë të ashpër mbrojtëse”, thotë ai.
Këta nuk janë rusë, por kriminelë
Pjesa më e madhe e forcës së rezistencës ukrainase iu desh të zvarritej në llogore me baltë dhe të luftonte me forcat e tyre të fundit për t’u mohuar forcave ruse fitoren që ata dëshirojnë aq dëshpërimisht. “Lufta është shumë brutale tani,” shpjegon Cezari.
Pak kilometra larg zonës së luftimit, por ende brenda rrezes së sulmeve të vazhdueshme të artilerisë, angazhimi i Cezarit është i palëkundur dhe ai nuk është penduar për vendimin e tij për t’u bashkuar me ‘legjionin e huaj’ të Ukrainës.
Edhe pse dëshira për t’u regjistruar erdhi në fillim të konfliktit, ai ishte në gjendje të linte vendlindjen e tij, së bashku me familjen e tij të ngushtë, dhe t’i bashkohej ushtrisë ukrainase gjatë verës. “Ishte një proces shumë i vështirë,” thotë ai. “Më deshën disa muaj për t’u bashkuar përfundimisht në radhët e mbrojtësve të Ukrainës”.
Tani ai është me njerëzit e tij në Ukrainë – ku e konsideron më të sigurt dhe thotë se është një nga rreth 200 shtetasit rusë që aktualisht po luftojnë përkrah forcave ukrainase, kundër ushtarëve të vendit të tyre. CNN nuk mund ta konfirmonte në mënyrë të pavarur këtë shifër.
Sipas mendimit të Cezarit, forcat ruse nuk përbëjnë rusët e vërtetë. “Po, unë i vras bashkatdhetarët e mi, por ata janë bërë kriminelë”, shpjegon Cezari. “Ata erdhën në një vend tjetër për të grabitur, vrarë dhe shkatërruar. Ata vrasin civilë, fëmijë dhe gra”. “Duhet të përballem me këtë”, shtoi ai.
Cezari është kundërshtar, siç thotë ai, i “regjimit tiranik” të udhëhequr nga presidenti rus Vladimir Putin , jo vetëm në Ukrainë, por edhe në vendin e tij. Në pjesëmarrjen e tij të mëparshme në beteja, ai duhej të vriste të paktën 15 ushtarë rusë në fushën e betejës, siç pretendon ai. Këto janë jetët për të cilat nuk pendohet dhe vrasjet për të cilat nuk pendohet, thotë ai. “Unë po bëj një luftë fisnike dhe po bëj detyrën time ushtarake dhe të krishterë – po mbroj popullin ukrainas”, thotë Cezari. “Dhe kur Ukraina të çlirohet, unë do të shkoj me shpatën time në Rusi për ta çliruar atë nga tirania”.
Arsyet ideologjike të Cezarit nuk ishin arsyet e vetme pse disa rusë vendosën të anonin me ukrainasit në fushën e betejës. Për shumë njerëz, motivimi lidhet me zemrën, ndjenjat.
Tihi , emri i koduar i një ushtari tjetër rus në anën ukrainase, emri i plotë i të cilit nuk bëhet i ditur nga CNN, ishte duke vizituar Ukrainën kur raketat dhe predha artilerie ruse filluan të binin mbi qytete dhe qytete në atë vend më 24 shkurt. “Kam ardhur në Ukrainë në fillim të shkurtit për të vizituar të afërmit e mi. Isha këtu dhe filloi lufta,” thotë Tihi.
Ai thotë se iu bashkua ushtrisë ukrainase menjëherë pasi dëshmoi mizoritë e kryera nga ushtarët rusë në Bucha, Irpin dhe Borodyanka, jo shumë larg kryeqytetit ukrainas të Kievit. Dëshmitë e varrezave masive dhe ekzekutimeve të civilëve në ato zona u shfaqën pas tërheqjes së forcave ruse nga rajoni i Kievit në fillim të prillit.
“Unë isha pak jashtë Kievit, jo shumë larg atyre vendeve, dhe kur ata (rusët) u dëbuan nga ato territore, ne shkuam atje për të ndihmuar njerëzit dhe për të parë se çfarë bënë”, thotë Tihi. “Trupa të pajetë, fëmijë, gra, ekzekutime… Kur e shihni vetë… sigurisht që çdo gjë u përmbys brenda meje”. “Vendosa të qëndroj këtu deri në fund dhe t’i bashkohem legjionit”, shtoi ai.
Tihi thotë se shoku i tij më i mirë në Rusi u mobilizua së fundmi me forcë në ushtrinë ruse. Ai thekson se kanë diskutuar për faktin e frikshëm se është e mundur që ata të përfundojnë në anët e kundërta në fushën e betejës ukrainase. “Është e shtrembëruar se kjo mund të ndodhë – veçanërisht pasi ai dëshiron të largohet nga Rusia dhe dëshiron të luftojë me mua kundër ushtrisë së Putinit në Ukrainë. Ne po përpiqemi ta nxjerrim atë jashtë, por ai po mbahet nga ushtria ruse”, thotë Tihi.
Familja e tij, si shumë në Rusi dhe Ukrainë, i ka rrënjët në të dy vendet. Gruaja dhe dy fëmijët e tij tani jetojnë me të në Ukrainë, por të afërmit e tjerë mbeten në Rusi. Ai thekson se edhe pse qëndruan atje, e panë përmes propagandës së Putinit për luftën, të cilën Kremlini vazhdon ta quajë “operacion special ushtarak”. “Ata e kuptojnë se çfarë po ndodh – Rusia pushtoi Ukrainën,” thotë ai, duke theksuar se të afërmit e tij nuk ishin të zemëruar me të. “Ata e dinë karakterin tim, nëse vendos diçka do të shkoj deri në fund. Më kanë thënë të bëj kujdes”.
Krahu i gjatë i Kremlinit
Një tjetër ushtar, i cili shkon me emrin e koduar Vinnie , këmbëngul se fytyra e tij mbetet e fshehur nën një kapuç, sepse ai ka frikë se krahu i gjatë i Kremlinit mund të përpiqet ta kapë në Ukrainë.
“Të mitë nuk janë këtu me mua tani,” shpjegon ai. Ai thotë se po lufton për ta dhe të ardhmen e tyre, por ende ka frikë se çfarë mund t’u bëjë atyre aparati i sigurisë i Moskës.
“Fëmijët e mi, gruaja ime, të cilën unë e dua shumë, ata janë gjithçka, e gjithë jeta ime”, thotë ai me një vezullim në sy dhe një buzëqeshje që vështronte përmes pëlhurës që mbulon fytyrën e tij. “Nëse tregoj fytyrën time… shqetësohem për ta sepse nuk do të ketë kush t’i mbrojë,” shton ai.
Ky është një nga rreziqet shtesë për qytetarët rusë që rrezikojnë jetën e tyre për Ukrainën, por jo i vetmi. Ushtarët rusë që luftojnë në anën ukrainase mund të përballen me pasoja më të rënda se sa homologët e tyre ukrainas nëse kapen nga armiku.
Muajin e kaluar, një ushtar që la grupin famëkeq mercenar rus Wagner dhe dezertoi në anën ukrainase, Yevgeny Nuzhin , u vra brutalisht me një vare. Ekzekutimi i tij u mirëprit nga kreu i grupit, Yevgeny Prigozhin , i njohur gjithashtu si ‘kuzhinierja e Putinit’. Pa e pranuar drejtpërdrejt se Vagnerët e kanë kryer vrasjen, Prigozhin tha: “Nuzhin tradhtoi popullin e tij, tradhtoi shokët e tij, i tradhtoi ata me vetëdije. Ai nuk u kap, as nuk u dorëzua. Përkundrazi, ai planifikoi arratisjen e tij. Nuzhin është një tradhtar”.
Ky shembull është arsyeja pse Vinnie është i sigurt se çfarë do ta priste nëse do të kapej. “Sigurisht që nuk do të ketë një shkëmbim. Do të ishte fundi, 100 për qind… Do të jetë vetëm më e dhimbshme,” thotë ai.
Por dhimbja dhe vdekja nuk janë pjesë e fjalorit të kësaj njësie, edhe pse ato përballen me shanse të vogla në Bahmut.
Rusia është përpjekur të pushtojë qytetin për muaj të tërë dhe ka transferuar një numër të madh personeli në forcat e mbrojtjes ukrainase në një përpjekje për ta shtypur atë. Por ata nuk e thyen Vinnie. “Unë mbroj vendin, mbroj shtëpitë, gratë, fëmijët, njerëzit që nuk mund të mbrojnë veten,” thotë ai. “Ndërgjegjja ime është absolutisht e pastër.”
Ndërsa qëndron mes mbetjeve të një manastiri ortodoks, Cezari është po aq sfidues, duke thënë se edhe mundësia e humbjes nuk do ta lëkundet. “Unë do të qëndroj këtu për aq kohë sa zemra ime rreh. Do të luftoj për mbrojtjen e Ukrainës,” thotë ai. “Dhe kur të mbrojmë Ukrainën, unë do të çliroj vendin tim”, tha Cezari. /Kosovatimes/
