Mihael Martens , korrespondent i gazetës së respektuar gjermane Frankfurter Allgemeine Zeitung për Ballkanin, botoi kopje të dokumenteve zyrtare gjermane që kanë të bëjnë me takimin e parë midis ish-kancelarit gjerman Helmut Kohl dhe “babait të Republikës së Kroacisë” Franjo Tuxhman në vitin 1991.
Siç thekson ai, ky takim u mbajt disa ditë pasi Parlamenti kroat shpalli pavarësinë dhe nga dokumentet, pohon Mertens, shihet se tashmë në takimin e parë me Kohl-in dhe ministrin e Jashtëm gjerman Hans Dietrich-Genscher , Tuxhman ka mbrojtur ndarjen e Bosnjës dhe Hercegovinës.
“Tugjman e konsideroi ekzistencën e BiH-së si një ‘problem kryesor’ dhe donte të negocionte me Serbinë nën kujdesin e SHBA-së dhe Evropës,” thotë Mertens.
Gjermania donte të ruante Jugosllavinë
Martens thekson se gjermanët përgatitën një protokoll shumë modest për Tuxhmanin. Burimet e përshkruajnë atë si “vetëm pak mbi nivelin e fyerjes” . Tapeti i kuq nuk u shtri dhe nuk kishte as roje nderi dhe as flamur kroat. Ministria e Punëve të Jashtme gjermane deklaroi qartë se ardhja e Tuxhmanit nuk duhet të interpretohet si njohje e pavarësisë së Kroacisë.
Gjegjësisht, në verën e vitit 1991, sipas të njëjtit burim, Gjermania ende dëshironte ta ruante Jugosllavinë. Është gjithashtu interesante se autonomia e serbëve ishte e pranueshme për gjermanët.
“Nëse Tuxhman konfirmon oreksin e tij për ndarjen e Bosnjë-Hercegovinës, duhet të paralajmërohet se ai që vë në dyshim kufijtë e të tjerëve, në të njëjtën kohë vë në dyshim edhe kufijtë e tij. Një mendim i tillë mund të kthehet në Kroaci si bumerang”, thanë ata në atë kohë.
July 1991. German Chancellor Helmut Kohl and Foreign Minister Hans-Dietrich Genscher receive Croatian President Franjo Tudjman. The visit attracted a great deal of attention abroad at the time, causing irritation in some members states of the EC, particularly in Paris and London. pic.twitter.com/7lDCQbYwnO
— Michael Martens (@Andric1961) December 17, 2022
Më tej, Mertens thekson se ambasada gjermane në Beograd ka përgatitur biografinë dhe portretin psikologjik të Tuxhmanit posaçërisht për këtë rast.
“Se Gjermania e mbështeti Jugosllavinë për një kohë të gjatë, vendin në të cilin ajo investoi shumë, me të cilin ishte i pari nga të gjitha vendet socialiste që vendosi marrëdhënie diplomatike, se Tito tashmë menjëherë pas luftës theksoi se gjermanët kishin të drejtën e bashkimit. , e gjithë kjo dihej ose për të shkruanin disa historianë.
Dihet gjithashtu se marrëdhëniet midis Berlinit dhe Zagrebit ishin të këqija në mesin e viteve nëntëdhjetë, dihet gjithashtu se gjermanët hezituan të ndërmarrin hapa në Jugosllavi që do të dukeshin të kundërta me atë që po ndodhte me ta: ne po bashkohemi, ndersa në Jugosllavi duhet të mbështesim ndarjen?”, ka shkruar historiani Tvrtko Jakovina në recensionin e tij për Jutarnji list.
