Do të ketë presion të madh për zgjidhjen e çështjes së Kosovës këtë vit, por nuk duket se opinioni në Beograd dhe Prishtinë dhe elitat politike janë gati, ndaj mund të përdoren lloje të ndryshme pengesash për ta shmangur atë, nga konfliktet e deri te zgjedhjet e parakohshme. u tha në konferencën e sotme “Drejt një marrëveshjeje” të Konventës Kombëtare të Bashkimit Evropian (NCEU).
Drejtori i Institutit për Zhvillim Ekonomik Rajonal dhe koordinator i Grupit Punues të NKEU-së për Kapitullin 35, Dragisha Mijaçiq, theksoi se do të ketë presion të madh për zgjidhjen e çështjes së Kosovës këtë vit për shkak të zgjedhjeve në SHBA dhe Parlamentit Evropian të ardhshëm. vit.
I gjithë procesi i dialogut ndërmjet Beogradit dhe Prishtinës, nën kujdesin e Bashkimit Evropian (BE), është aq transparent sa mund të jetë, siç thotë i dërguari special i BE-së, Miroslav Lajçak, shpjegoi Mijaçiq.
Gazeta franko-gjermane është si “elefanti në dhomë”, askush nuk e ka parë dhe lexuar, por është diskutuar shumë, tha Mijaçiq dhe theksoi se nuk është propozim për marrëveshje përfundimtare, por propozim për diskutim.
Marrëveshja duhet të na sjellë paqe në epokën e Aleksandër Vuçiqit dhe Aljbin Kurtit, tha ai, duke shtuar se Marrëveshja e Brukselit solli paqe në epokën e Vuçiqit dhe Hashim Thaçit.
Mijaçiq thekson se pavarësisht nga versioni që ka dalë në media, gjashtë pika janë konstante, përkatësisht se Serbia njeh njëfarë subjektiviteti juridik të Kosovës, se nuk e kundërshton anëtarësimin e Kosovës në institucionet ndërkombëtare, gjegjësisht se nuk ka formal. njohje të paktën derisa Serbia të hyjë në BE.
Sipas tij, bëhet fjalë edhe për mbrojtjen e serbëve në Kosovë, gjegjësisht për të drejtën e vetëqeverisjes dhe statusin e Kishës Ortodokse Serbe në Kosovë, si dhe për investime dhe integrim rajonal.
Është e qartë për të gjithë se Serbia nuk do dhe nuk mund ta njohë pavarësinë e Kosovës, por ata janë në kërkim të modeleve të normalizimit dhe kjo është korniza me të cilën doli bashkësia ndërkombëtare, tha Mijaçiq.
Kështu do të jetë, nuk ka alternativë për këtë kornizë. Ekziston mundësia që të riformulohet gjuhësisht, por realisht dhe e sigurtë – kaq, sipas Mijaçiqit.
Për të arritur dialog, tha Mijaçiq, është e nevojshme të vendoset siguria në veri dhe të ndalen aktet e njëanshme, është i domosdoshëm kthimi i serbëve në institucione, dhe parakusht për këtë është formimi i Unionit të Komunave Serbe.
Të gjitha këto janë kushte për përparim në negociata, tha ai dhe përsëriti se ky do të jetë një vit sfidues, sepse në të duhet të zgjidhen disa gjëra për shkak të zgjedhjeve që SHBA-ja dhe Parlamenti Evropian i presin vitin e ardhshëm.
Mijaçiq përmendi se opinioni në Beograd dhe Prishtinë nuk është i përgatitur për asnjë marrëveshje dhe se shteti i Serbisë nuk është i gatshëm të flasë në një kapacitet më të gjerë për një propozim të tillë.
E gjithë kjo është në nivel të deklaratave të mëdha politike, manifestimeve dhe kur futesh në pjesët teknike nuk ke çfarë të shohësh më, ka paraqitur dhe ka dhënë një shembull të një marrëveshjeje për targa.
Kjo çështje mbetet një rrezik sigurie, një kapsulë që mund të shkaktojë incidente dhe vetëm atëherë do të përfshihet bashkësia ndërkombëtare, tha Mijaçiq.
Konflikti i ngrirë nuk është i njëjtë për ata që janë ulur në Beograd dhe Rahovec, theksoi ai, prandaj nevojitet një dozë përgjegjësie nga elita politike.
Koordinatorja e Konventës Kombëtare për BE-në, Bojana Selakoviq, ka theksuar se Serbia “është ajo që dëshiron të anëtarësohet në klubin – BE”, ku ka rregulla.
Ato rregulla nuk kanë ndryshuar rrënjësisht shumë, ato janë bërë vetëm “më fluide për sa i përket dinamikës” duke marrë parasysh situatën globale të luftës në Ukrainë, beson ajo.
Zgjidhja e vetme e përhershme dhe e qëndrueshme për marrëdhëniet mes Beogradit dhe Prishtinës është anëtarësimi në BE. Vetëm nëse integrohemi së bashku, nëse nuk ka vetëdije për ndarje në atë mënyrë, mund ta stabilizojmë situatën për një periudhë të gjatë kohore, vlerësoi Selakoviq.
Ai shtoi se mungesa e përfaqësuesve të shtetit në një takim të tillë është një ilustrim i mirë i qëndrimit ndaj sektorit civil.
Ne nuk kemi një marrëdhënie të sinqertë dhe partneritet të krijuar në thelb mes shtetit dhe shoqërisë civile dhe rreziku dhe dëmi vlerësohen në bazë të temave specifike dhe më pas reagojmë ndaj asaj që vjen nga shoqëria civile, theksoi ajo.
