Publicisti dhe diplomati Srecko Gjukiq vlerëson se vizita e papritur pesë orëshe e presidentit amerikan Joseph Biden në Kiev është historike dhe se ai erdhi 600-700 kilometra para Moskës për të thënë se nuk do të heqë dorë nga Ukraina, se nuk do të heqë dorë. atë dhe se ai do të qëndrojë me të deri në fund. Ai gjithashtu shikon se ku ndodhet Serbia në këtë situatë globale, e cila nuk ka marrë një qëndrim të qartë edhe një vit pas fillimit të pushtimit rus në Ukrainë.
“Kjo është një lëvizje e guximshme, rreziku i një udhëtimi të tillë nga njeriu i parë në botë është jashtëzakonisht i madh, por vizita është e organizuar në mënyrë fantastike sa kërkon studim”, vlerësoi Gjukiq në emisionin “Iza vesti” në TV N1 .
Ai beson se gjatë fluturimit të Baijdenit për në Poloni, nga ku ai udhëtoi me tren për në Kiev, pala ruse është informuar përmes kanaleve të caktuara se ai do të vizitojë Kievin, megjithatë, ai kujton se ende nuk ka raporte se si ka reaguar Moska.
I pyetur nëse kjo vizitë hap edhe një kapitull të ri, ai thotë se “këto ditë rreth 24 shkurtit (kur filloi pushtimi rus i Ukrainës një vit më parë) ishin plot ngjarje, ne patëm konferencën e Mynihut, e cila i kushtohej e gjitha Ukrainës. Rusi, ne kemi këtë vizitë të Bidenit, nesër do të jetë fjalimi i Putinit para popullit, pastaj vjen përvjetori i luftës. Ka shumë ngjarje të tmerrshme, por mendoj se kjo i lë në hije të gjitha të tjerat”.
“Me këtë, Biden i ka dërguar një mesazh të tmerrshëm të politikës së jashtme Putinit, gjithë botës dhe vetë Amerikës – se ai është kandidati i duhur për president”, beson Gjukiq.
Ai shton se ai “i tregoi Putinit se kush është më vital – Putin në 71 ose Biden në 80”.
Ai thekson se mesazhi i fshehur i vizitës së Bidenit është se rruga për të dalë nga lufta në Ukrainë është në një zgjidhje diplomatike që nuk mund të “injorojë se Ukraina nuk do të pranojë kurrë që një pjesë e territorit të saj t’i pritet, dhe kjo është ajo ku Perëndimi qëndroi prapa. dhe se nuk do të luajë më me sigurinë e saj”.
“Kur u shemb BRSS, të gjitha ish-republikat sovjetike trashëguan armët bërthamore që ishin në territorin e tyre. Nëse Ukraina do t’i kishte mbajtur ato, do të ishte fuqia e tretë bërthamore në botë, pas Rusisë dhe SHBA-së.” Megjithatë, Ukraina ose i shkatërroi të gjitha ato armë ose ua dha rusëve falas. Madje siguroi bombardues strategjikë nga të cilët Rusia po bombardon tani Ukrainën me raketa lundrimi”, thotë Djukic.
Ai thotë gjithashtu se Kina mund të luajë një rol të rëndësishëm në përfundimin e luftës në Ukrainë, duke kujtuar njoftimet se presidenti kinez Xi Jinping mund të dalë së shpejti me një ofertë paqeje, përcaktuesit e së cilës do të jenë integriteti territorial dhe lufta bërthamore me çdo kusht.
“Sigurisht, kjo nuk është një ofertë e mjaftueshme për Rusinë, ajo do të kërkonte një interes të vetin që Kina mund të ofronte,” beson ai.
Krahu ynë i djathtë dhe prania ruse janë komplementare
Dhe se si duket Serbia nga ajo perspektivë globale, qeveria e së cilës nuk ka mundur të vendosë se ku të shkojë edhe një vit pas fillimit të luftës në Ukrainë, ai thekson se marrëdhëniet ndërkombëtare kanë udhëkryqet, datat e tyre.
“Edhe na ka munguar (rënia e) Murit të Berlinit dhe na ka munguar edhe 24 shkurti… Trenat po kalojnë, ndoshta mund të hipim në veturën e fundit dhe pastaj do të marrim atë që pason të fundit”, vlerëson ai.
I pyetur nëse, siç njoftoi Demostati, ka filluar me të vërtetë çmontimi i ndikimit të Putinit në Serbi, ai thotë se nuk ka përshtypje.
“Për shkak se faktori rus është i ngulitur në shoqërinë serbe, ai nuk është i djeshëm dhe nuk është i lidhur vetëm me këtë pushtet, që nga rënia e RSFJ-së, këtu nuk është mbajtur nën kontroll faktori rus. Moskës i është lënë dorë e lirë për Serbinë dhe disa republika të tjera ish-jugosllave, askush në Serbi nuk e ka penguar aktivitetin e saj”, thekson ai.
Ai shton se “faktori rus absolutisht dominon në Serbi dhe kjo qeveri e ndjen dhe e respekton këtë”, thotë ai.
Sa i përket sanksioneve ndaj Rusisë, ai mendon se “kjo nuk është aspak në plan të parë të agjendës së Perëndimit, ajo synon në radhë të parë zgjidhjen e çështjes së Kosovës”.
Ai rikujton se Serbia ka një shkëmbim të përgjithshëm të tregtisë së jashtme prej 70 miliardë lekësh, nga të cilat vetëm 4 miliardë janë me Rusinë.
“Ai shkëmbim është i parëndësishëm përsa i përket investimeve, ajo (Rusia) nuk ka ndikim ekonomik, por shpirtëror, mendor dhe tani ka shumë refugjatë”. Pas Revolucionit të Tetorit, në gjithë Jugosllavinë kishte 40.000 refugjatë rusë, ndërsa tani deri në nëntor të vitit të kaluar vetëm në Serbi ishin 140.000. Deri më tani, ndoshta 200,000. Kaq ka rëndësi një pakicë kombëtare në Serbi”, thekson Gjukiq.
Lidhur me protestën e fundit të së djathtës kundër planit franko-gjerman për Kosovën dhe vendosjes së sanksioneve ndaj Rusisë dhe kush qëndron pas saj, ai thotë se i duket “se efekti ka qenë në favor të qeverisë” pavarësisht nëse e ka nisur apo jo.
“Krahu ynë i djathtë dhe prania ruse mbështeten te njëra-tjetra, janë komplementare… Kjo qeveri është specializuar që çdo gjë që ndodh ta kthejë në favor të saj, që edhe kur mediat proqeveritare shkruajnë kundër Rusisë, të shkruajnë në favor të qeveria”, tha ai dhe shtoi se “ndikimi rus mbetet i paprekur këtu”.
Ai përsërit se “ne jemi peng të politikës ruse, synimi ynë i politikës së jashtme ka qenë anëtarësimi në BE për 20 vjet, por ne e kemi barazuar atë anëtarësim me marrëdhëniet tona me Rusinë dhe pastaj bëhemi peng të Moskës, për shkak të Rusisë nuk duhet të prezantojmë. sanksionet dhe pastaj ne vazhdimisht ia shpjegojmë këtë Evropës”.
“Sipas definicionit, partia e Vuçiqit është pro-ruse, partia e parë radikale në Serbi ishte pro-ruse”, thekson ai.
Ai shton se është “absolutisht i bindur se me kalimin e kohës, do të jetë gjithnjë e më e vështirë vendosja e sanksioneve ndaj Rusisë, pavarësisht nga problemi i Kosovës”.
