Si të ndalet konflikti, të cilin Putini është gati ta bëjë të pafund?

Lufta në Ukrainë po vazhdon tash e një vit. Duke dështuar të pushtojë Kievin për tre ditë dhe duke mos pritur që ushtarët e tij të priten me bukë e kripë, Vladimir Putin po përgatit shoqërinë ruse për faktin se lufta mund të vazhdojë përgjithmonë. Perëndimi “në kalbje, pa shpirt”, pasi ka demonstruar një unitet të papritur, po kërkon mënyra për ta bërë këtë përjetësi sa më të shkurtër.

Kush do të zgjasë më gjatë

” Kjo lufte eshte gjeja me e keqe qe ka ndodhur ne Evrope qe nga viti 1945. Mendoj se tani eshte edhe me e keqe se ne Ballkan. ( në vitet 1990), thotë ish-zyrtari i lartë i CIA-s, Robert Papp, një ekspert për historinë e ekonomisë ruse.

Dhe kjo është një luftë shumë e pazakontë, pritshmëritë që lidhen me të nuk u materializuan në të gjitha nivelet, vëren Papp. Shumë – si në Perëndim ashtu edhe në Rusi – nuk besonin se do të fillonte fare. Filloi “e tmerrshme nga pikëpamja strategjike” – Rusia pushtoi Ukrainën nga të gjitha anët, me një numër të pamjaftueshëm ushtarësh, me linja furnizimi të papërgatitur, duke mos pritur rezistencën e guximshme të ukrainasve dhe mbështetjen që Shtetet e Bashkuara dhe partnerët e tyre i dhanë. Kiev, Papp liston: “Sepse ishte një tronditje për Rusinë.”

Të gjithë, përfshirë Perëndimin, menduan se Kievi do të binte shpejt, por lufta u zvarrit, duke u përkeqësuar dhe më keq, thotë ai:  Tani kemi ardhur në momentin kur pyetja kryesore bëhet: kush do të zgjasë më gjatë. Kush ka më shumë ushtarë, më shumë predha, kush është gati për më shumë sakrifica, sa kohë është Perëndimi gati të mbështesë Ukrainën.

Putin pret që Rusia të jetë në gjendje të zhvillojë luftë më gjatë dhe të pësojë humbje më të mëdha njerëzore dhe ekonomike, thanë për Financial Times njerëz të afërt me Kremlinin dhe presidentin rus . Vërtetë, ai tashmë ka llogaritur gabim në pritshmëri të tilla: vendosmëria e Perëndimit për t’i rezistuar agresionit rus nuk është dobësuar as nga fluksi i refugjatëve ukrainas, as nga inflacioni i lartë, as nga kriza energjetike. Ndryshimi i qeverive në një duzinë vendesh evropiane nuk ndikoi në pozicionin e tyre, mbështetja publike për Ukrainën gjithashtu mbetet jashtëzakonisht e lartë.

Duke rritur ndihmën ushtarake dhe financiare për Ukrainën, liderët perëndimorë nisin nga premisa se e vetmja mënyrë për të zgjidhur problemin që ka lindur si rezultat i pushtimit është t’i shkaktohet një disfatë dërrmuese ndaj Rusisë. “Duhet të pyesim veten: si duam të përfundojë kjo? tha për FT një ministër i jashtëm nga një nga vendet e BE-së. “A duam të jemi në një situatë ku Putini qëndron dhe ka më shumë kohë [për t’u përgatitur] – disi si një qetësi mes Luftërave të Parë dhe të Dytë Botërore?”

Lufta e Përjetshme

Presidenti dhe shoqëruesit e tij pushuan së pretenduari se lufta nuk preku shoqërinë: kjo u duk qartë si në fjalimin e tij në Asamblenë Federale ashtu edhe në koncertin në Luzhniki. Putini ka kaluar në retorikën e mobilizimit që e përshkruan luftën si një akt të përjetshëm. Perëndimi “i çmendur” gjoja dëshiron të shkatërrojë Rusinë shpirtërisht dhe fizikisht, që do të thotë se ky konflikt ekzistencial do të përfundojë vetëm nëse Perëndimi heq dorë nga dëshira e tij (në fakt, kurrë). Si mund të mos kujtohet dogma e Stalinit se lufta e klasave intensifikohet ndërsa ndërtohet një shoqëri socialiste, dhe për këtë arsye lufta kundër armiqve, të jashtëm dhe të brendshëm, vetëm sa do të rëndohet?

Duke u bashkuar në luftën me Perëndimin, shoqëria e gjen veten në një realitet të ri të përhershëm nga i cili nuk ka rrugëdalje: Putin nuk ofroi as një rrugëdalje prej saj, as qëllimin e luftës, as imazhin e fitores. “Presidenti thjesht injoroi pyetjet e ultra-patriotëve se si Rusia planifikon të fitojë dhe shpresat e shoqërisë ruse se ata do t’i shpjegojnë atij se si të mbijetojë në këtë luftë,” tha Tatyana Stanovaya, drejtuese e firmës analitike R. Politike.

Në të njëjtën kohë, “është e dukshme dëshira për të krijuar një shtresë të gjerë përfituesish të operacionit special – marrës të llojeve të ndryshme të ndihmës dhe shpërndarësit e saj, biznesmenë me kontrata shtetërore dhe ushtarake, qiramarrës socialë nga kompleksi ushtarak-industrial, hipoteka biznesi. , si dhe të gjithë ata që do ta kontrollojnë, shpërndajnë dhe punojnë këtë në terren,” thekson Alexander Baunov, bashkëpunëtor i lartë në Carnegie Endowment for International Peace. Në formimin e kësaj shtrese të “aksionarëve të vegjël të luftës”, ai sheh përpjekjen e Putinit për të “krijuar një bazë të besueshme për ruajtjen e pushtetit dhe rizgjedhjen”.

Gjithçka, siç përshkroi George Orwell në romanin “1984” (shih futjen): “Për shkak të ndjenjës së luftës, dhe rrjedhimisht rrezikut, transferimi i gjithë pushtetit në majën e vogël duket të jetë një kusht i natyrshëm, i domosdoshëm për mbijetesë. .. Nuk ka rëndësi nëse lufta po vazhdon realisht dhe, meqë nuk mund të ketë fitore vendimtare, pavarësisht nëse gjërat shkojnë mirë në front apo keq. Një gjë duhet: të jesh në gjendje lufte.

Qëndroni deri në fund?

Papp nuk e sheh se si mund të zgjidhet situata aktuale në të ardhmen e parashikueshme. Në fushën e betejës, ushtritë mund të vendosen në linjat mbrojtëse për një kohë të gjatë, të bëjnë një luftë pozicionale, një ofensivë mund të zëvendësohet nga një kundërsulm. Strategjikisht, është e vështirë për të dyja palët të kalojnë në diçka më konstruktive, vëren ai: “Shtetet e Bashkuara dhe NATO thonë se janë të gatshme të qëndrojnë deri në fund, Rusia është edhe më e gatshme të qëndrojë deri në fund, sepse për të është çështje e mbijetesës kombëtare dhe politike”.

Pappu, sipas tij, është e vështirë të imagjinohet se Rusia do të largohej nga territoret e pushtuara – rajonet Donetsk dhe Lugansk, Zaporozhye: “Ndoshta lufta në një moment do të përfundojë me rraskapitjen e të dyja palëve dhe do të krijohet një zonë e çmilitarizuar (e ngjashme me Korenë e Veriut dhe të Jugut), ku konflikti do të digjet, si në Donbass që nga viti 2014. E di që kjo nuk mund të quhet një përgjigje e mirë, por unë mendoj se askush tani nuk ka një përgjigje të mirë për pyetjen se si do të përfundojë kjo luftë”.

Gjatë vitit të kaluar, vizioni rus i fitores ka kaluar nëpër disa transformime, shkruan Jack Watling, bashkëpunëtor i lartë në Institutin e Përbashkët Mbretëror për Studimet e Mbrojtjes, nga pritja e kapjes së Kievit ditë më parë për të llogaritur në një fitore ushtarake në Donbass. me shpresën se Evropa do të dorëzohet në një bllokim ekonomik, tek shpresat se partnerëve të Ukrainës do t’u mbarojnë municionet, paratë ose vëmendja ndaj konfliktit nëse lufta zvarritet deri në vitin 2024.

“Teoria e fundit mund të jetë po aq e metë sa ato të mëparshmet, por do të duhet më shumë kohë për ta hedhur poshtë atë me veprim nëse Rusia nuk është e bindur për paqëndrueshmërinë e premisave në të cilat bazohet”, vëren Watling. Sipas mendimit të tij, Moska ka demonstruar tashmë disa herë aftësinë për të realizuar mospërmbushjen e pritshmërive të saj – duke tërhequr trupat nga Kievi dhe Kherson. Prandaj, gjëja kryesore, beson Watling, është t’i tregojmë Kremlinit se ka shanse të dobëta në një luftë të gjatë:

Kjo kërkon kalimin nga premtimet e njëhershme për ndihmë ushtarake në një furnizim të qëndrueshëm gjatë gjithë vitit, të mbështetur nga investimet e duhura në prodhimin e armëve. Për më tepër, bisedat publike për ngërç dhe lëshime duhet të ndalen dhe autoriteteve ruse duhet t’u thuhet qartë se nëse nuk dalin me propozime për t’i dhënë fund luftës, ushtria e tyre do të dëbohet nga Ukraina, këmbëngul Watling.