Nëse Desanka do të kishte jetuar pak më gjatë, do të kishte përjetuar sërish pushkatimin e nxënësve serbë, më të tmerrshëm se ai i kryer nga ushtarët e Wehrmacht-it të Hitlerit në Kragujevc në vitin 1941. Studentët serbë nuk u pushkatuan nga pushtuesit, por nga serbët, shteti terrorist i Serbisë. Skuadra e vdekjes së Gestapos së saj, Udba e saj.
***
Pranë tavolinave ku ishin ulur në kafene, gjashtë studentë serbë shtriheshin të vdekur dhe dy të plagosur…
Udba dhe TV-Serbia njoftojnë se vrasësit janë terroristë shqiptarë!
Së shpejti pasuan bombardimet e NATO-s ndaj Serbisë, për të ndalur fatkeqësinë humanitare të shqiptarëve. Afro 800,000 shqiptarë u dëbuan në Shqipëri, Maqedoni dhe Mal të Zi, mijëra prej tyre u vranë dhe mijëra të varfër dhe fëmijë duarzbathur u hodhën në lumenj dhe liqene anembanë Serbisë, në varre sekrete në terrenet e stërvitjes së policisë në Beograd. Millosheviqi e humbi luftën me aleancën e NATO-s. Ai nënshkroi kapitullimin dhe me Rezolutën 1244 të Këshillit të Sigurimit të OKB-së, Serbia, si shtet bandit, u dëbua nga Kosova dhe Hitleri i saj vdiq në paraburgim në Hagë.
Më kot prindërit e nxënësve serbë të pushkatuar në Beograd kërkuan që ata “terroristë të panjohur shqiptarë” të gjenden dhe të ndëshkohen. Askush nuk donte t’i merrte ato.
Në kryeqytetin e “Serbisë demokratike”, nga ekranet televizive dhe faqet e reklamave të gazetave, ujku rrënqethës, marka tregtare e JSO-së, skuadrës së vdekjes së Udbasë, e cila u festua si “çlirimtari i Serbisë më 5 tetor 2000”. , kur u përmbys Sllobodan Millosheviqi, u rënkonte atyre njerëzve të dëshpëruar. Dhe qeveria e re, çdo 14 dhjetor, përkujtonte masakrën në Panda si krim të kryer nga terroristët shqiptarë.
***
Papritur, pesëmbëdhjetë vjet pas pushkatimit të nxënësve serbë në Panda, më 28 dhjetor 2013, Aleksandar Vuçiç, nënkryetari i atëhershëm i qeverisë serbe dhe koordinator i shërbimeve të sigurisë, njoftoi në një fjalim televiziv për publikun se masakrën në Panda nuk e kanë bërë as shqiptarët e as shërbimet e huaja dhe se Serbia do të tronditet kur të mësojë të vërtetën! Edhe si kryeministër edhe si president i Serbisë, ai do të përsërisë pretendimin e tij, por emrat e terroristëve dhe atyre që urdhëruan të pushkatoheshin nxënësit serbë ishin ende të errët dhe prindërit e të vrarëve kot iu lutën kreut të shtetit që të marrin ato. As i mori dhe as nuk zbuloi të vërtetën tronditëse dhe të tmerrshme për krimin. Pse? Për dhjetë vjet nuk ka pasur përgjigje për këtë pyetje.
Ndoshta kam marrë përgjigje nga prokurori i shtetit.
***
Nën kërcënimin e ndalimit policor më ftuan të vija në “zyrën e hetimit për marrjen në pyetje për krimin e terrorizmit” më 18 dhjetor 2019!
Ai hapi një dosje me fotokopje të deklaratave dhe teksteve të mia për krimin Panda. Ai më pyeti nga e dija se Sllobodan Millosheviqi urdhëroi pushkatimin e studentëve serbë, se kreu i Udba-s, Radomir Markoviç, zgjodhi JSO-në e Legija-s për të kryer krimin, se skuadra e vdekjes vrau shumë shqiptarë besnikë të Serbisë në mbarë Kosovën, dhe se këta likuidimet u bënë me qëllim që t’i atribuohen guerilës shqiptare dhe në Serbi, pasionet e urrejtjes, hakmarrjes së verbër dhe histerisë së luftës?
A është Aleksandar Vuçiq një nga burimet e mia? – pyeti prokurori. Çfarë më tha për Panda? A po më tregonte ndonjë provë dhe cilat?
Pse po takohem me prindërit e nxënësve të pushkatuar? Çfarë më thanë ata dhe çfarë u thashë atyre? A i njoha me atë që mësova nga Aleksandar Vuçiq? Pse këta njerëz kërkojnë që t’i pres Vuçiq?
Morbide dhe e frikshme! Si armik i shtetit më gjurmoi mua, prindërit e të pushkatuarve serbë dhe vetë kreun e shtetit, një prokuror që nuk e fshehu se përfaqëson dhe mbron terrorizmin e Serbisë së Millosheviqit, skuadronet e saj banditësh, oktapodi i KGB-së dhe Udba-s, i pafuqishëm dhe i pandëshkuar, por i torturuar çmendurisht cunami i putinofilisë.
Ai “shtet i thellë” i Udbës u mavijos pak dhe kalimisht nga veprimi i Saberit. Vetëm Radomir Markoviq, Legija dhe disa terroristë të tjerë u dënuan për vrasjen e katërfishtë në autostradën Ibarska, për hedhjen e Ivan Stamboliqit në një gaforre me gëlqere të gjallë dhe për vrasjen e Zoran Gjinxhiqit. Udba, ajo degë fanatike e KGB-së, u shërua shpejt. Shkalla është thyer dhe hetimet për dhjetëra, qindra, mijëra krime Udba janë të ndaluara.
Prokurorët e Udb-së gjetën një emër për terroristët e Udb-së, të cilët i mbrojnë: autorë të NN. Autorë të panjohur. Ata terroristë të “panjohur” qëlluan studentët serbë në Panda, ministrin e Ushtrisë Pavle Bullatoviq, gazetaren Dada Vujasinoviç, gjyqtarin Nebojsha Simeunoviq, Miodrag Nikoliç, tre vëllezërit Bitiqi, Peđa Starçeviq, Branivoj Milinović, Nedeljko Kosović, Nedeljko Kosoviq, , Boshko Perosevica…
“Të panjohura” janë edhe vrasësit e Oliver Ivanoviqit, gazetarit Milan Pantiq, serbët në veri të Kosovës, Vladimir Cvijan dhe… lista shumë e gjatë. Dhe e qartë. Udba është një vrasës kudo që është “autori i OKB-së”.
***
Kur prokurori i shtetit më hetoi për pushkatimin e nxënësve serbë në Panda, ai ishte prokurori i një përbindëshi të KGB-së dhe Udbasë që askush nuk mund ta kontrollojë dhe ta frenojë dhe që nuk e fshehu fuqinë e tij. Ajo hidra ka oficerët e saj të fuqishëm në elitën kombëtare, thuajse në të gjitha mediat, në drejtësi, në polici, në ushtri dhe si gërvishtja në pemë shkatërron të gjithë pushtetin e vendit. Ashtu si kërpudhat pas shiut, të gjitha nën drejtimin e Udba-s, u shumuan në stalinistë të Kremlinit dhe të zellshëm ortodoksë.
Televizioni me frekuencë kombëtare kërkon që ata që urdhëruan pushkatimin e studentëve serbë në Panda të lirohen dhe të nderohen si heronj kombëtarë!
Për të mijtën herë rezultojnë të vërteta fjalët e ish-shefit të Shërbimit të Sigurisë Serbe (Udba) Jovica Stanishiq, i cili tha se nuk ka parti, qeveri, parlament, president dhe gjyqësor. Ka vetëm Udba.
