Kreu i Kompanisë se mercenarëve ruse nen sanksione perëndimore Prigozhine ditë më parë paralajmëroi se mund të tërhiqet nga pika më e nxehtë në Bakhmut të Ukrainës nëse nuk furnizohen me municion, madje duke akuzuar autoritet ushtarake. Ka plot raste kur ushtarakët të rregullte janë dënuar për çfarëdo kritike ndaj autoriteteve të tyre madje edhe për mungesë të pajisjes me armë Por reagimi i Prigozhinë kalon pa ndonjë vërejtje. A është ky paralajmërim dhe kritik ndonjë taktikë e tij për të mbuluar aktivitetet në Afrikë me theks në Sudanin e trazuar mbetet për tu sqaruar shkruan në një publikim Kosovatimes.
Ndërsa i gjithë fokusi perëndimor është fiksuar te lufta në Ukrainë , Presidenti rus Putin ka përhapur ndikimin e tij keqdashës në të gjithë Afrikën.Mercenarët nga Grupi rus Wagner , i njohur për mënyrën e tyre brutale të luftës në Ukrainë, po ndërhyjnë në mënyrë aktive në vende të tilla si Sudani. Drejtori i i Institutit të Kërkimeve të Krizave, Oksford, Mark Almond në një publikim për The Sun .thotë se zyrtarisht, këta ushtarë rusë të fatit po ndihmojnë në “stabilizimin” e vendeve nga Mali , në perëndim të Afrikës, në Sudan në lindje. Por metoda e tyre e “stabilizimit” – siç është parë në Siri tash e dhjetë vjet – është të çojë miliona refugjatë drejt Evropës.
Një gjë e tillë është parë më herët edhe në rastin e Serbisë,që përdorej si urë për kalimin e emigrantëve në vendet e BE.
Serbia nën ndikimin rus
Janë dy çështje shqetësuese. E para pavarësisht apelit për harmonizimin e politikës së saj të jashtme me politikën e Bashkimit Evropian, për të cilën përpiqet deklarativisht, Serbia është sot i vetmi partner evropian i regjimit në Kremlin. Që nga fillimi i agresionit rus kundër Ukrainës, presidenti serb Aleksandar Vuçiq është përpjekur të paraqitet si një luftëtar për të drejtën ndërkombëtare dhe i vetmi politikan konsistent në Evropë.
Mirëpo, siç ndodh zakonisht me të gjitha rrëfimet e presidentit të Serbisë, pas emisionit për mbrojtjen e parimeve dhe normave ndërkombëtare qëndron një realitet krejtësisht tjetër. Realiteti që tregon se Vuçiq është ende një partner besnik i Vladimir Putinit dhe se Serbia është nën ndikimin e fortë të Moskës, Gjatë një daljeje të fundit në Radio Televizionin e Serbisë, presidenti Aleksandar Vuçiq, duke komentuar marrëdhëniet dhe pozicionin ndërkombëtar të Serbisë, tha se Serbia nuk po heq dorë nga “katër shtyllat” e famshme të politikës së jashtme, duke pranuar kështu indirekt se marrëdhëniet me Moskën janë ende në një nivel të lartë.
E dyta ka të bëjë me prezencën e mercenarëve rusë Wagner në Serbi. Në një publikim të institutit Carnegie të 6 prillit thuhet se pushtimi rus i Ukrainës shënoi katastrofë për lidhjet e gjata të Moskës me Evropën. Brenda disa muajsh, Rusia humbi kryesisht aksesin tek furnizuesit e teknologjisë së importuar dhe tregjet për eksportet e saj të energjisë që u deshën dekada për t’u krijuar. Ky izolim i dha një goditje të rëndë perspektivës së zhvillimit të vendit, por në të njëjtën kohë do të thotë se ka shumë pak kufizime të mbetura për taktikat shkatërruese që Moska është e gatshme të vendosë kundër kundërshtarëve të saj evropianë. Brenda Evropës, Ballkani Perëndimor duket veçanërisht i prekshëm ndaj oreksit në rritje të Moskës për të shkaktuar grindje. Konfliktet e zjarrta etnike të rajonit, afiniteti historik me Rusinë dhe inatet kundër Perëndimit me sa duket e bëjnë atë një shesh lojërash ideale për Kremlinin. Prandaj, çuditërisht, Perëndimi u alarmua kur u shfaqën raportet e para në nëntor 2022 se kompania famëkeqe ushtarake private ruse Wagner synonte të zgjeronte aktivitetet e saj në Ballkan Qeveria serbe u zotua t’i jepte fund pranisë së Wagner-it në vend, por dështoi ta bëjë këtë plotësisht: vullnetarët serbë ende shihen duke luftuar për Rusinë në Ukrainë, ndërsa në shtëpi radikalët serbë mbajnë shenjat e Wagner-it në mitingjet nacionaliste, të cilat priren të kthehen të dhunshme. . Udhëheqja e Kosovës e ka akuzuar Wagnerin për përgatitjen e provokimeve në veriun e populluar nga serbët e vendit dhe zyrtarët e sigurisë në Bosnje-Hercegovinë pohojnë se përfaqësuesit e Wagner ishin të pranishëm në festimet nacionaliste në entitetin serb të Bosnjës të vendit, Republika Srpska.
Serbia i shfrytëzon emigrantë si levë për të siguruar përparësi ndaj BE-së
Por pavarësisht marrëveshjes së arritur midis këtij vendi Hungarisë dhe Austrisë për luftimin e kësaj dukurie, vetë prezenca e Wagner në Serbi e bënë të dyshimtë luftimin e emigracionit të paligjshëm.
Kjo sforcohet edhe nga fakti kur dihet se midis 2020 dhe 2022, migrimi i paligjshëm tunizian në Evropën Perëndimore përmes Serbisë u rrit në mënyrë dramatike pasi migrantët kërkuan rrugë të ndryshme nga kalimi detar përtej Mesdheut. Ndërsa presioni i Bashkimit Evropian (BE) e detyroi Serbinë të mbyllte të ashtuquajturën rrugë të Ballkanit Perëndimor për tunizianët në nëntor 2022, implikimet e tij mbeten të rëndësishme sot, pasi disa shtete mund të kenë një interes më të gjerë kombëtar në miratimin e veprimeve të ngjashme gjatë rrugës, edhe pse aktorët jo shtetërorë të përfshirë vazhdojnë të kenë një rol në ruajtjen e rrugës.
Rruga serbe, e cila u përdor nga tunizianët dhe migrantët nga kombësitë e tjera, shumë nga Afrika e Veriut, tregoi se në një botë të ndërlidhur, migrimi i paligjshëm është bërë një armë jo konvencionale që përdoret për të ndërtuar leva politike, për të nxjerrë burime dhe për të fituar ndikim mbi vendet më të forta dhe më të pasura.
Duke lejuar emigrantët të kalonin territorin e saj, Serbia siguroi përparësi ndaj BE-së në një kontekst të zhdukjes së shpresave për anëtarësim në bashkim, mosmarrëveshjeve kufitare me Kosovën dhe presionit për t’u lidhur me sanksionet e BE-së kundër Rusisë.
Megjithëse rruga u mbyll për tunizianët në nëntor 2022, veprimet serbe i dërguan një mesazh BE-së se vetëm pranimi i Serbisë do të zgjidhte në mënyrë vendimtare çështjen e emigrantëve.
Vendet tranzit do të vazhdojnë të shohin nga ana tjetër migracionin e paligjshëm nëse ai i ndihmon ata të arrijnë qëllime politike, financiare ose gjeopolitike që përndryshe janë të vështira për t’u siguruar.
Sidomos tani pas shpërthimit te luftës brutale civile në Sudan i cili befasoi të gjithë, përfshirë edhe Ministrinë e Jashtme britanike. Z Almond për The Sun tha se përveq vendeve evropiane që kanë ndërmarrë një operacion shpëtimi për qytetarët e tyre, i vetmi vend që nuk ka evakuuar njerëzit e tij në Sudan është Rusia. “Por metoda e tyre e “stabilizimit” – siç e kemi parë në Siri tash e dhjetë vjet – është të çojë miliona refugjatë drejt Evropës. Italia fajëson Grupin Ëagner për faktin se tashmë këtë vit 20 mijë emigrantë kanë mbërritur në brigjet e tyre, pothuajse katër herë më shumë se në të njëjtën periudhë të vitit 2022.
Emigracioni pjesë e një strategjie tw luftës hibride
Ministri i Mbrojtjes i Italisë, Guido Crosetto, e quajti atë “pjesë e një strategjie të qartë të luftës hibride” në hakmarrje për mbështetjen perëndimore të Ukrainës.
Një cinik mizor si Putini po llogarit se njerëzimi ynë do të na shtyjë të injorojmë problemet e mundshme të ardhjeve të pakontrolluara. Putin e sheh Afrikën si një front të dytë kundër NATO-s. Putin e sheh përsëritjen e këtyre krizave të refugjatëve si një mënyrë për të minuar mbështetjen tonë për Ukrainën.
Ajo që po ndodh sot në Sudan është pjesë e një krize më të madhe në atë brez të madh të shkretëtirës së Saharasë të Afrikës, nga bregu i Detit të Kuq pothuajse në Oqeanin Atlantik në perëndim. Është gabim të mendosh për këto vende si vende të largëta, problemet e të cilave nuk do të ndikojnë në jetën në Britani. Mercenarët e Ëagner-it bashkëpunojnë me kontrabandistët që i shtyjnë njerëzit në veri. Ndërkohë që sytë e Perëndimit janë të fiksuar tek Ukraina, Rusia e Putinit po luan një rol aktiv në përçarjen e një pjese të Afrikës, e cila dikur ishte e ndarë midis perandorive britanike dhe franceze.
Ministri i Jashtëm i Putinit, Sergei Lavrov , ka qenë një vizitor i shpeshtë në këtë rajon krize, duke përfshirë Sudanin, duke krijuar lidhje me regjimet ushtarake armiqësore ndaj advokimit të demokracisë nga Perëndimi. Ngritja e Prigozhin në fuqinë politike dhe ushtarake në Rusi, dhe deri në Afrikë, bazohet në lidhjet e tij të forta personale me Putinin. Sigurimi i “mbrojtjes” për diktatorët, ndërsa merr nën kontroll minierat e arit dhe burimet e tjera minerale, i siguron Ëagner-it paratë për të financuar operacionet e tij ushtarake. Putini e ka lejuar Prigozhin të ketë akses në furnizimet ushtarake ruse dhe madje edhe avionë, por gjithashtu e ka lënë të rekrutojë pasardhësit e tij nga të dënuarit e liruar nga kampet e punës në këmbim të të bërit çfarëdo që Putini ose Prigozhin i urdhërojnë të bëjnë.
Edhe pse pushtimi i tij në Ukrainë shkoi keq, Putin e sheh ndërhyrjen në Afrikë si një mënyrë për të hapur një front të dytë kundër vendeve të NATO-s si Britania për mbështetjen e luftës së Ukrainës për pavarësi. Refugjatët nga lufta civile dhe grushtet e shtetit në Afrikë, si dhe nga thatësirat dhe uria e shkaktuar nga ndryshimet klimatike , kanë marshuar në veri drejt bregut të Mesdheut. Tani mijëra sudanezë po ikin çdo ditë në vendet fqinje dhe në veri.
Por duhet kujtuar se sa pak njerëz nevojiten për të formuar një grup terrorist ose një bandë droge, por çfarë dëmi mund të bëjnë ata. Grupi kriminal Ëagner i Putinit ka tentakulat e tij brenda këtyre sindikatave ndërkombëtare të krimit, ashtu si edhe celula terroriste islamike.
Për këto mafia djallëzore, sa më shumë emigrantë “të ndershëm” nga kushtet kaotike, aq më mirë, pasi ato ofrojnë mbulesë të përsosur për futjen e agjentëve armiqësorë. Inteligjenca ruse ka parë se si terroristët islamikë kanë përdorur sistemin e azilit për të infiltruar kamikazët këtu në vitet e fundit. “Kremlini llogarit se ndërsa Grupi i tij Ëagner fiton para në Afrikë, mercenarët e tij janë fitimprurës edhe për strategjinë e madhe të Rusisë kundër nesh në Perëndim. Shtytja e valëve të refugjatëve drejt veriut drejt Evropës destabilizon harmoninë sociale këtu. Çdo gjë që është përçarëse në vende të tilla si Britania është një lajm i mirë për Putinin”, shkruan Almond. /Kosovatimes/
