Nëse Prishtina do të kishte bërë diçka të ngjashme me atë që bëri Beogradi, mund të jeni i sigurt se unë do të isha po aq i ashpër ndaj Kosovës, thotë Daniel Server, profesor në Shkollën e Studimeve Ndërkombëtare të Avancuara të Universitetit Johns Hopkins në Uashington, në një blog të ri mbi paqen . .neto
Ai thotë se u përpoq të mbante një mendje të hapur dhe të kuptonte perspektivat e kundërta, por se ka raste kur realiteti e mohon këtë.
Sipas tij, këto janë ngjarjet në veri të Kosovës që nga fundjava e kaluar.
“Beogradi trajnoi dhe pajisi rreth 30 pjesëtarë paraushtarakë, të cilët vranë një polic të Kosovës para se të humbnin tre nga njerëzit e tyre. “Ata ndoshta synonin të provokonin shumë më tepër dhunë dhe konfrontime, me qëllim që të justifikonin ndërhyrjen ushtarake serbe”, shkruan Server.
“Rreth njëzet autorë kanë ikur në Serbi, ku fshihen edhe sot. Në mesin e tyre është edhe kreu i grupit Milan Radoiçiq. Ai është një partner i ngushtë politik i presidentit serb Vuçiq, i cili tani dyshohet se është në arrest shtëpiak. Nuk pashë asgjë se ku ishin të tjerët”.
Reagimet verbale nuk mjaftojnë
“Deri më tani, reagimet e publikut të SHBA-së dhe BE-së kanë qenë ekskluzivisht verbale. Si Uashingtoni ashtu edhe Brukseli e dinë se shteti serb është përgjegjës për tentativën për rebelim të dhunshëm për qëllime politike, pra terrorizëm.
Presidentja e Kosovës Vjosa Osmani ka të drejtë që kërkon sanksione ndaj Serbisë. Përndryshe, kjo vetëm do të inkurajojë sjellje të ngjashme, ndoshta jo vetëm në Beograd. Ka shumë kryeqytete në demokracitë fqinje ku mund të nxitet rebelimi.
Kjo tentativë për rebelim është vetëm e fundit në një linjë të gjatë të përpjekjeve serbe për të destabilizuar situatën në Kosovë. Është koha për të vendosur sanksione serioze, thekson Server dhe sugjeron si më poshtë:
1. Pezullimi i fluturimeve të Air Serbia në SHBA dhe BE.
3. Të pezullohen financimet zyrtare të BE-së dhe SHBA-së për projektet ekonomike (jo demokratike) në Serbi.
4. Ngrirja e negociatave të pranimit të Serbisë në BE.
5. Pezullimi i bashkëpunimit ushtarak ndërmjet Ushtrisë Serbe dhe Gardës Kombëtare të Ohajos.
6. Të vendosen sanksione udhëtimi dhe financiare për individët që urdhëronin dhe mbikëqyrnin stërvitjen e formacioneve paraushtarake. Pritjet gjithashtu duhet të jenë të qarta.
Pritshmëritë janë po aq të rëndësishme sa sanksionet dhe çfarë duhet të bëjë Serbia nëse hiqen sanksionet. Këtu janë disa sugjerime për ta:
1. Ndjesë zyrtare, publike e Presidentit të Serbisë -Presidentit të Kosovës.
2. Dorëzimi tek autoritetet e Kosovës për gjykim të të gjithë autorëve që fshihen në Serbi.
4. Përfundimi i dokumentuar i të gjithë armatimit dhe pajisjes së forcave rebele brenda Kosovës.
5. Tërheqja e dokumentuar e të gjitha forcave sekrete të sigurisë serbe nga territori i Kosovës”.
Ka, thekson Server, shumë gjëra të tjera që mund të bëhen, qoftë përmes sanksioneve apo kërkesave.
“Çështja është se vetëm akuzat verbale nuk do të mjaftojnë”.
Kosova, kujton profesori amerikan, aktualisht po vuan “pasoja” të mëdha nga BE-ja për shkak të mos përmbushjes së kërkesave të Brukselit për largimin e kryetarëve të zgjedhur nga ndërtesat komunale dhe zvogëlimit të prezencës së policisë së Kosovës në komunitetet serbe në veriun e Kosovës.
“Nuk e di si po ecin kryetarët e komunave, por me siguri prania e policisë ka mundësuar një reagim të shpejtë, efikas dhe profesional ndaj tentativës së trazirave. BE-ja duhet të heqë sanksionet ndaj Kosovës.
Rrethanat që çuan në imponimin e tyre janë zhdukur.
Ka ardhur koha për të kuptuar se “pasojat” për Serbinë janë shumë më të rëndësishme dhe plotësisht të justifikuara. Ka ardhur momenti për të përmirësuar balancën në politikën e BE-së dhe SHBA-së, të cilën deputetët e të dyjave e kanë shpallur të padrejtë dhe që shkon në favor të Serbisë dhe kundër Kosovës”, përfundon Server.
