Sipas presidentit serb Aleksandar Vuçiq, zgjedhjet e fundit parlamentare në vend ishin “më të pastra dhe më të drejta” në historinë e tij. Ato ishin gjithashtu një triumf për Partinë e tij Progresive Serbe (SNS) të emërtuar gabimisht, e cila fitoi me një dërrmues. Por Organizata për Siguri dhe Bashkëpunim në Evropë kishte një pikëpamje tjetër.
Janë vërejtur raste të frikësimit dhe “parregullsive serioze” duke përfshirë blerjen e votave dhe mbushjen e votave.
U bënë pretendime të tjera se serbët e Bosnjës u sollën masivisht me autobus për të votuar me mashtrim në Beograd.
Një nacionalist autokratik, instinktet politike të të cilit u farkëtuan në epokën e Millosheviqit, z. Aleksandar Vuçiq, po përdor gjithashtu fuqinë dhe ndikimin e tij për të nxitur mosmarrëveshje në Ballkanin Perëndimor, ku Beogradi mbështet fushatat secesioniste nga serbët etnikë, shkruan Guardian.
Por ambicia për ta sjellë Serbinë në orbitën e BE-së – dhe larg ndikimit rus – e ka mbytur kritikën perëndimore në një shkallë komprometuese, veçanërisht që nga pushtimi i Ukrainës.
Kjo qasje zbutëse mund të ndalet së shpejti.
Zgjedhjet e kontestuara u pasuan nga ditë të tëra demonstratash, duke u mbështetur në lëvizjen në rritje të protestës anti-Vuçiç që filloi në verë.
Fundjavën e kaluar, dhjetëra mijëra u mblodhën në një shesh të Beogradit – ku qytetarët kundërshtuan sundimin e Slobodan Millosheviçit – i bënë thirrje një Evrope kryesisht të heshtur për të mbështetur kauzën e tyre.
Në shenjë se ku qëndrojnë simpatitë instiktive të qeverisë, kryeministrja e Vuçiqit, Ana Bnrabic falënderoi Rusinë për sigurimin e provave të supozuara se protestat ishin të orkestruara në Perëndim.
Lëndët e konfliktit të rinovuar rajonal premtojnë të imponojnë një qëndrim më të ashpër në Bruksel dhe Uashington.
Në këtë të fundit, udhëheqësi separatist serb i Bosnjës Milorad Dodik kërcënoi se do të përfundonte Marrëveshjen e Paqes të Dejtonit të vitit 1995 në emër të bashkimit kombëtar serb.
Në Kosovë – pavarësinë e së cilës Beogradi ende refuzon ta njohë – disa konflikte serioze etnike serbe në veri kanë ngritur frikën për një përpjekje të ardhshme shkëputjeje.
Shpresat se perspektiva e anëtarësimit në BE do ta bindte qeverinë serbe që t’u përmbahet normave demokratike në vend dhe të përmbahet nga minimi i vendeve fqinje, rezultuan të pabaza.
Si një nga investitorët kryesorë në ekonominë në rritje të Serbisë, shumica e popullsisë e sheh BE-në në mënyrë të favorshme dhe ka ndikim ekonomik dhe diplomatik që mund ta përdorë nëse dëshiron.
Deri më tani, ajo ka vendosur të mos e bëjë këtë, për shkak të frikës së kuptueshme – të ndara nga administrata Joe Biden – se do ta lërë Ballkanin edhe më të hapur ndaj ndikimit të Moskës dhe Pekinit.
Por ndërsa ai ngulitet edhe më shumë në oborrin e shtëpisë lindore të BE-së, duke e trajtuar zotin Vuçiç si një lloj djali plangprishës që përfundimisht do t’i përmirësojë rrugët e tij nuk funksionon.
