“Kanadezët duhet të jenë krenarë për sukseset tona ushtarake në Kosovë. Njëzet e pesë vjet më vonë, misioni ynë qëndron si një shembull për t`u imituar”.
Kështu e nis opinionin e tij Gjeneral Major, Michael Ward, në “National Post” i cili nga marsi deri në dhjetor të vitit 1999, komandoi Task Forcën në Kosovë. Në rrëfimin e tij në gazetën kanadeze ai rrëfen për tmerrin e luftës dhe mënyrën se si bashkësia ndërkombëtare, specifikisht kanadezët kanë ndihmuar për ardhjen e paqes. Ward i cili ka vazhduar të shërbejë si zëvendës komandant i Misionit Trajnues të NATO-s në Afganistan, e ka cilësuar Kosovën si vend që ka arritur progres.
“Njëzet e pesë vjet më vonë, kanadezët duhet të jenë jashtëzakonisht krenarë për punën që kanë bërë trupat tona për të ndihmuar popullin e Kosovës. Sot, ata po lulëzojnë”, ka shkruar ai.
RTKlive më poshtë ju sjellë shkëputje nga artikulli:
Ndërsa mendoj për 25 vitet e fundit, është e qartë se ne ndihmuam në përfundimin e krizës humanitare, mundësuam kthimin e pothuajse një milion civilëve të zhvendosur dhe krijimin e një kombi sovran që po ndërton sot një ekonomi emocionuese.
Në dekadën e fundit, Kosova ka përjetuar progres të qëndrueshëm ekonomik, me një rritje prej afro 50 për qind të të ardhurave për kokë banori dhe një ulje prej 35 për qind të shkallës së varfërisë.
Ajo nuk është më shumë e varur nga ndihma e huaj dhe po investon në infrastrukturë për të mundësuar rritje të mëtejshme. Si një kandidat potencial për anëtarësim në Bashkimin Evropian, ajo po tërheq më shumë investime të huaja.
Përpjekjet e ushtrisë kanadeze luajtën një rol të rëndësishëm në sigurimin e Kosovës gjatë orës më të errët të saj, duke u mundësuar njerëzve të saj të rindërtonin shtëpitë e tyre, jetën e tyre dhe në fund të fundit, vendin e tyre të ri. Njëzet e pesë vjet më vonë, kanadezët duhet të jenë jashtëzakonisht krenarë për punën që kanë bërë trupat tona për të ndihmuar popullin e Kosovës. Sot, ata po lulëzojnë.
………
Kosova ishte një mjedis i ashpër i bërë edhe më sfidues pasi bombat e NATO-s kishin shkatërruar infrastrukturën kritike dhe ekonomia ishte shembur. Asgjë nuk shkoi mirë, por ishte një dëshmi e aftësisë, profesionalizmit dhe humorit të mirë të pandërprerë të ushtarakëve dhe grave tona kanadeze që ne përshtatëm shpejt dhe tejkaluam çdo pengesë që na vinte përpara.
………
Sapo forcat tona të NATO-s mbërritën në Kosovë, ne u përballëm me kaos. Ndërsa civilët serbë, policia dhe personeli ushtarak po dilnin me shpejtësi, ndihma humanitare, kontraktorët dhe OJQ-të po vërshonin. Për pasojë, pothuajse një milion shqiptarë kosovarë po shpërnguleshin nga kampet e tyre të zhvendosjes në shtëpitë e tyre të mëparshme, pavarësisht se shumë nuk kishin asgjë për t’u kthyer. Ata ishin të vendosur të rindërtonin jetën e tyre, të sigurt në njohurinë se mund ta bënin këtë të sigurt, sepse ne ishim atje.
………
Pa rend publik, shërbime apo mjete për të mbështetur jetën, situata e sigurisë që duhej të menaxhonim ishte e tmerrshme. Pa polici apo gjykata, vigjilentët u shfrenuan dhe trupat tona kishin për detyrë të vendosnin sigurinë dhe të rregullonin shtetrrethimin. Ishte punë mace e miu dhe trupat tona treguan guxim të vërtetë.
Zona të mëdha të asaj që u shndërrua në Kosovë ishin gjithashtu të minuara dhe të bllokuara nga bombardimet, dhe municionet e pashpërthyera nga fushata e bombardimeve ende mbushnin fshatrat. Ne ishim të kufizuar kryesisht për të vepruar në trotuare të forta dhe ne u përpoqëm të gjenim vende të përshtatshme për të vendosur trupat tona.
