Interesante, por edhe disi të pabesueshme, nëse i krahasoni kur ai shfaqet brenda dhe jashtë vendit, janë paraqitjet e presidentit të vendit Aleksandar Vuçiq. Në adresat e opinionit vendor, nga Presidenca apo përmes disa mediave pro-qeveritare pa bashkëbisedues, Vuçiq sulmon të huajt, thotë se Serbia “nuk është një grusht tërshërë” dhe se askush nuk do të vendosë se si të bëjë politikën e saj. Përkundrazi, çdo udhëtim jashtë vendit është dukshëm i ndryshëm: ai falënderon për mbështetjen, betohet për miqësi si me Perëndimin ashtu edhe me Lindjen dhe në vend që t’u japë përgjigje të forta të huajve, Vuçiq përjeton se e godasin me grusht në tryezë dhe i thonë se është. duke mos thënë të vërtetën.
Ditët e fundit, presidenti i shtetit është më shpesh në Nju Jork se sa në Beograd, ku merr pjesë në lobim për të vendosur propozimin ad acta të Rezolutës për Srebrenicën . Ndërsa mediat proqeveritare publikojnë suksese të mëdha dhe fitore diplomatike që presidenti arrin me ekipin e tij, realiteti fatkeqësisht nuk është aspak rozë.
Asgjë nuk ka ndryshuar për asnjë pikë në raport me qëndrimet e mëparshme të partnerëve ndërkombëtarë në lidhje me rezolutën, por ekipi diplomatik serb ka luftuar jo pak ditët e kaluara.
Së pari, presidentja e Serbisë u përpoq të manipulojë kryesuesen e seancës së Këshillit të Sigurimit të OKB-së për Kosovën, Vanessa Fraser, dhe të kërkojë tre minuta shtesë për debatin, të cilën ajo e refuzoi me forcë dhe i tha presidentit se gjithçka ishte dakorduar në agjendën e mëparshme.
Duke përplasur grushtin e saj në tryezë, ajo e bëri Vuçiqin të vetëdijshëm se nuk mund të flasë të pavërteta dhe të mashtrojë të gjithë ekipin e njerëzve që punojnë në OKB. Vuçiqit iu desh ta pranonte këtë, gjë që me shumë mundësi nuk do të ndodhte kurrë në Serbi kur ai është i fokusuar vetëm në audiencën dhe elektoratin e tij.
Shembulli më i mirë për këtë është udhëtimi i fundit i kreut të shtetit në Francë, ku u takua me presidentin Emmanuel Macron.
Takimi i tyre i fundit u prezantua në media si kulmi i miqësisë dhe bashkëpunimit mes dy vendeve. Presidenti na tha se foli me presidentin Emmanuel Macron për tre orë dhe se ata patën një takim shumë të përzemërt.
“Jam shumë i lumtur për rezultatet e atyre bisedimeve, i lumtur për faktin se kemi mundur të diskutojmë në mënyrë të hapur dhe konkrete të gjitha llojet e bashkëpunimit me një nga vendet më të rëndësishme në botë”, tha Vuçiq.
“I thashë Macron, dëgjo Emmanuel, nuk duhet të hapësh kapitujt 23 dhe 24 tani. Ai po më shikon mua.” Në mesnatë në Pallatin Yelise”, tha Vuçiq vetëm katër vjet më parë.
Vetëm ky shembull, me një lider, vërteton se Vuçiq ka një retorikë krejt tjetër kur është jashtë dhe kur kthehet në Beograd dhe paraqet detajet e vizitës së tij.
Nëse do të analizonim fjalorin dhe komunikimin diplomatik të presidentit të Serbisë, vetëm në bazë të dëshmive të tij, konkluzioni do të ishte se Vuçiq udhëhiqet nga thënia – “Çka ka në mendje, çfarë ka në rrugë”.
Nuk ka rëndësi kush është në anën tjetër, presidenti përgjigjet “pa frikë” dhe nuk përkulet para të fuqishmit dhe më të madh se ai.
“Ata e dinë që unë mund të flas kudo”. Ata e dinë që unë mund t’i them Macronit, mund t’i them edhe Trumpit… Trump më pyet, po i futem në të…. Zyra Ovale si quhet… Dhe Trump më thotë: “Hej, sa je i gjatë?!”. Çfarë di Trump me kë po flet, i thanë… Ai ka energji të jashtëzakonshme dhe karizëm të mahnitshëm… ‘Dhe ju jeni nga Serbia? Ju dukeni shkëlqyeshëm kështu… Unë hesht, po shikoj, presidenti i Amerikës, çfarë do të jetë pyetja”, tha Vuçiq.
Më pas ka vijuar një pjesë më intensive e bisedës për kinezët, të cilën presidenti na e ka rrëfyer.
Nëse guxojmë të shohim pamjen më të gjerë, përtej interpretimeve të Vuçiqit, do të shohim se “presidenti më i respektuar në historinë e fundit të Serbisë”, gjatë vizitës së tij në Shtetet e Bashkuara të Amerikës, në Shtëpinë e Bardhë, duket sikur ai erdhi për t’u marrë në pyetje nga Presidenti i SHBA. Fotoja e dërguar nga Zyra Ovale shkaktoi edhe reagimin tallës të miqve të tij rusë, të cilët e respektojnë Serbinë më shumë se kurrë falë njeriut që është në krye të saj.
“Nuk kishte të bënte as me renditjen alfabetike, nuk e di se si dhe kush e ka rregulluar dhe nëse do të bëja një skandal atje, do të pajtoheni që nuk ishte as koha as vendi”, u tha Vuçiq gazetarëve. dhe shtoi se “dyshon atë që ndodhi atje, por nuk mund të flasë publikisht për këtë”.
Padyshim që në situatat e përmendura mungonte e famshmja e Vuçiqit “duke derdhur gjithçka në fytyrë”, nëse ka ekzistuar diku tjetër, përveç televizioneve me frekuenca kombëtare.
Dyshimet e atyre që pretendojnë se Vuçiq ka dy fytyra – një për të huajt dhe tjetrën për publikun vendas, ndoshta më së miri i ka përshkruar historiani Milan St. Protiq ka thënë një herë në një prononcim për Nova.rs.
“Ec, gjunjëzohet, përkulet, puth gjizë para të panjohurve. Kompleksi i tij i inferioritetit është i dukshëm në raport me botën e gjerë, pavarësisht nëse është Putin, Xi Jinping, Trump, Biden. E patë kur po vinte Angela Merkel, ju dëshironi të vjellni fjalë për fjalë nga përbuzja e tij. Sipas botës, ai është më i vogël se fara e lulëkuqes sepse e di që nuk vlen asgjë. Ai i sheh si nuk e di çfarë madhësie dhe gjenish që derdhin urtësi çfarëdo që të thonë”, përshkroi Protiq, duke shtuar se në Serbi është një histori krejt tjetër.
Nga ana tjetër, ne në vend jemi mërzitur çdo ditë me shfaqje dramatike që zgjasin më shumë se një orë, gjatë të cilave ai nuk thotë absolutisht asgjë”, përfundoi ai.
Rrëfimet e Vuçiqit për bisedat me ambasadorët
Dikur, gjatë një prej paraqitjeve të tij të shumta të ftuar në kanalin e tij të preferuar televiziv Pink, presidenti u shpjegoi njerëzve se si bisedon me ambasadorët e vendeve të fuqishme, duke thënë se shpesh zemërohet për shkak të përpjekjeve të tyre për të vendosur për të. Në vitin 2021 edhe në Kosovë kishte një situatë krize, kështu që presidenti duhej të takohej me përfaqësuesit e vendeve të Quinte.
Pas takimit, presidenti, i cili zakonisht nuk flet për detajet e takimeve me dyer të mbyllura, tha se është përleshur me një ambasador, i cili ka kërkuar shpjegime se përse është vendosur ushtria serbe pranë vendkalimit administrativ.
“Doni të vendosni për mua se ku do të lëvizë njësia jonë në territorin e Serbisë qendrore, a je normal o njeri?! A je normal vëlla, a je normal?! Mund ta imagjinoni gjendjen emocionale në të cilën isha kur ia thashë këtë ambasadorit të një prej vendeve më të fuqishme në botë”, tha Vuçiq.
