Kryeministri aktual Gabriel Atal dha dorëheqjen pas raundit të dytë të zgjedhjeve parlamentare në Francë, por presidenti Emmanuel Macron e refuzoi atë , duke i kërkuar atij të qëndrojë për momentin “për të siguruar stabilitet në vend”, raportoi CNN, duke cituar burime nga Pallati Elysée. Nuk dihet ende se kë do të emërojë NFP për kryeministër të saj – siç shkruan CNN, secila parti festoi rezultatet veç e veç në vend të së bashku. Në një rezultat të befasishëm zgjedhor, NFP fitoi 182 vende në Asamblenë Kombëtare , me parashikimet e hershme që sugjeronin se do të fitonte 172-210 vende në Asamblenë Kombëtare, ende larg pragut të shumicës absolute prej 289. Aleanca qendrore e Ansamblit të Macron fitoi 163 vende. ndërsa Asambleja Kombëtare e ekstremit të djathtë (RN) Marine Le Pen dhe aleatët fituan 143.
NFP përbëhet nga disa parti – e majta ekstreme Franca e Papushtuar, socialistët më të moderuar, Ambientalistët, Partia Komuniste Franceze, Plas Publika (Sheshi Publik) e qendrës së majtë dhe të tjera më të vogla. Ajo u formua vetëm pak ditë pasi Macron bëri thirrje për zgjedhje të parakohshme , pas humbjes së RN në zgjedhjet kombëtare për Parlamentin Evropian në qershor.
Franca e Papushtuar e Mélenchon , partia e vetme më e madhe në koalicionin fitues, fitoi 74 vende të dielën, përpara socialistëve me 59.
Mélenchon e kapi momentin
Siç shkruan “Bloomberg”, nuk kaloi shumë kohë që Mélenchon të shfrytëzonte momentin pasi exit poll-et treguan se NFP ishte në rrugën e një “fitoreje tronditëse”. Përpara se liderët e tjerë të aleancës të mund të flisnin, Mélenchon doli në qendër të tubimit të mbështetësve, duke kërkuar që të ftohej për të udhëhequr vendin. Ai gjithashtu njoftoi se NFP nuk do të angazhohej në “kombinime” dhe do të refuzonte të negocionte me grupe të tjera.
– NFP do të zbatojë programin e saj. Asgjë veç programit tim. I gjithë programi i tij – u tha Mélenchon mbështetësve të dielën.
Mélenchon u tha mbështetësve të tij se ata ishin “shumë të lehtësuar”.
– E shihni, në një mënyrë ose në një tjetër, sonte na lejohet të bëjmë diçka që, duhet ta pranojmë, dyshuam, se e duam vendin tonë – tha Mélenchon, siç raportohet nga BBC, falë popullit francez “që gjithmonë mban kokën lart” mbi “durimin e tyre kokëfortë”.
NFP bëri fushatë në një platformë ekonomike ekspansioniste, duke premtuar një rritje të madhe të shpenzimeve publike, duke rritur pagën minimale mujore në 1600 € dhe duke kufizuar çmimin e ushqimeve bazë, energjisë elektrike, karburantit dhe gazit. Ata gjithashtu premtuan të anulonin reformën e urryer të pensioneve të Macron , një politikë jopopullore që rriti moshën e pensionit të vendit nga 62 në 64 (përndryshe ndër më të ulëtat në Perëndim). Megjithëse këto premtime ishin të njohura, ato u bënë në një kohë kur Franca mund të hynte në një periudhë shtrëngimi, vëren CNN.
Instituti Montaigne vlerëson se premtimet e fushatës së NFP-së do të kërkonin afro 179 miliardë euro fonde shtesë çdo vit.
Kush është Jean-Luc Mélenchon?
Siç shkruan Bloomberg, lideri 72-vjeçar i Francës së Papushtuar është një mbështetës i ish-liderit venezuelian Hugo Chavez dhe kubanit Fidel Castro. “Figaro” e përshkroi atë si “Chavez francez”.
I njohur për fjalimet e zjarrta plot humor dhe zemërim, Mélenchon shpesh flet për të keqen e “tregjeve ekstreme që e shndërrojnë vuajtjen dhe mjerimin në ar dhe para”. Në të kaluarën, ai ka aluduar për Francën si një vend “me pasuri të jashtëzakonshme që shpërndahet keq”.
Djali i një nëpunësi postar dhe një mësuesi me origjinë spanjolle dhe italiane, i cili emigroi në Algjerinë Franceze në fillim të shekullit të ri, Mélenchon lindi në Tangier në Marokun e sotëm, kur ishte një zonë ndërkombëtare. Ai u transferua në Francë kur ishte 11 vjeç, studioi filozofi dhe punoi punë të ndryshme, si gazetar dhe korrektor.
Ai iu bashkua Partisë Socialiste në vitin 1976, kur ishte 25 vjeç dhe u zgjodh në poste të ndryshme legjislative rajonale, kombëtare dhe evropiane. Ai ishte nënkryetar i rajonit Essonne, në jug të Parisit, nga ’98-2004, dhe ministër i ri në Ministrinë e Arsimit nga 2000-2002. Ai u nda me socialistët në vitin 2008, duke deklaruar se partia ishte bërë shumë miqësore ndaj biznesit. Ai themeloi Francën e Papushtuar në vitin 2016 dhe kandidoi për president në vitin 2022 – për herë të tretë.
Tani ai është bërë sërish një forcë për t’u llogaritur. Edhe nëse aleanca ku bën pjesë partia e tij nuk ka vota të mjaftueshme për të qeverisur më vete, ka të ngjarë të kërkojë premtime të reja shpenzimesh nga Macron për të formuar një administratë të re.
Polemikat
Mélenchon shpesh kritikon mediat dhe u ka kërkuar mbështetësve të tij të filmojnë gazetarët. Revista “Express” e quajti atë një “akt fashist”.
Në një incident në vitin 2018, kur gazetarja Veronique Gorel i bëri një pyetje në lidhje me një hetim korrupsioni, ai u tall me theksin e saj dhe tha se ajo “po fliste marrëzi”. Videoja u bë virale dhe Mélenchon më vonë kërkoi falje, duke pretenduar se gazetari po tallej me të. Tre vjet më vonë, ai u shpall fajtor për shpifje publike pasi e quajti një gazetar të Monda një vrasës të reformuar dhe muzë të CIA-s në blogun e tij në nëntor 2016. Ai shpesh kritikon Gjermaninë dhe politikën e saj, duke çuar në argumente me Spiegel, i cili më vonë e quajti atë “demagog”. ” “dhe “urrejtës i Gjermanisë”.
Tre fushatat e mëparshme presidenciale të Mélenchon janë rrënuar nga akuzat për antisemitizëm. Në vitin 2014, ai kritikoi Këshillin e Përfaqësuesve të Hebrenjve Francezë (CRIF), duke deklaruar se “Franca është e kundërta e komuniteteve agresive që ligjërojnë pjesën tjetër të vendit” dhe se “ne nuk besojmë se asnjë popull është superior ndaj tjetrit”. – të cilën kritikët e panë si një fyerje për hebrenjtë si “populli i zgjedhur”. Dhe në vitin 2020, ai tha se “ai nuk e di nëse Jezusi ishte në kryq, por me sa duket njerëzit e tij e vendosën atje”. Kjo u dënua nga Qendra Wiesenthal.
Megjithëse Mélenchon nuk e konsideron veten një teoricien konspiracioni, ai ndonjëherë ka mbështetur teoritë konspirative antisemite duke i minimizuar ato ose duke justifikuar ata që i publikojnë ato. Kështu, në qershor 2021, ai parashikoi se në javën e fundit të fushatës presidenciale të 2022, do të ndodhte një “incident apo vrasje e rëndë” që do të përdorej për të “vënë gishtin te myslimanët dhe për të shpikur një luftë civile”.
Melanchon për Serbinë, Rusinë, Ukrainën, Lindjen e Mesme dhe NATO-n
Ai fillimisht mbështeti aneksimin rus të Krimesë në vitin 2014, duke deklaruar se “portet e Krimesë janë vendimtare për sigurinë ruse”, se Rusia po merr “masa mbrojtëse” dhe se Ukraina ishte nën ndikimin e neo-nazistëve. Ndërsa kritikoi pushtimin rus të Ukrainës në vitin 2022, ai fajësoi shpërthimin e konfliktit në “përqasjen në rritje ndaj kufijve të NATO-s (ruse)” dhe kundërshtoi dërgesat e armëve në Kiev.
Disa media e thirrën atë për simpati për presidentin rus Vladimir Putin. Kështu, gazetari Nicholas Ina tha se Mélenchon “është në anën e majtë të spektrit politik, por ai është një avokat i liderit të Kremlinit”. Vetë Melenchon u tall me akuza të tilla, duke deklaruar se nuk kishte gjasa që një “eko-socialist” të mbështeste Putinin.
Ai është gjithashtu një mbështetës i fortë i shtetit palestinez dhe një kritik i Izraelit, të cilin e konsideron një “shtet kolonial”.
Ai dëshiron që Franca të tërhiqet nga NATO dhe mbron një Francë “të ndarë”, pacifiste. Ai kundërshton konceptin e një ushtrie të bashkuar evropiane.
Sa i përket Serbisë, ai tha në nëntor 2018 se në Francën e Papushtuar ishin ofenduar dhe trishtuar nga mungesa e respektit për popullin serb në përkujtimin e njëqindvjetorit të përfundimit të Luftës së Parë Botërore në Paris. Më pas Mélenchon theksoi se kjo lëvizje konfirmon “miqësinë, lidhjen dhe vëllazërinë me popullin serb”.
“Ne jemi të ofenduar dhe të pikëlluar nga mungesa e respektit për popullin serb – tha ai në një intervistë për “Danas”.
Ai theksoi se “është koha që Evropës t’i kujtohet” se Serbia me sakrifica të mëdha ka dhënë një kontribut të madh në çlirimin e Evropës në Luftën e Madhe. Ai tha se Serbia humbi një të katërtën e popullsisë së saj dhe se kjo ishte “përqindja më e lartë e viktimave nga të gjithë pjesëmarrësit në atë luftë”.
– Ju ishit të parët që ngritët kokën para nazistëve, me demonstratat e marsit 1941 në Beograd – tha Melanchon në 2018.
Ai më herët ka theksuar se “pavarësia e Kosovës është një akt i paligjshëm”, shkruan gazeta Blic ne Serbi.
