“Është e vërtetë,” thotë autori, “se blerja e Rafale nuk është hapi i vetëm me të cilin Serbia tregon solidaritetin e saj me Perëndimin: Beogradi ka mbështetur të gjitha rezolutat e OKB-së kundër luftës së agresionit të Rusisë, dhe në të njëjtën kohë furnizon Ushtria ukrainase me municion në një shkallë të gjerë – përmes devijimeve.” Por Vuçiq nuk ka ndërmend të largohet nga miqtë e tij në Moskë dhe Pekin. Ai nuk do të vendosë sanksione ndaj Rusisë. Ai mbështetet në mbështetjen e Moskës dhe Pekinit për mosnjohjen e shtetësisë së Kosovës”.
Në të njëjtën kohë, nënvizon autori, gjërat po ndryshojnë edhe në BE. “Një model i ri integrimi po shfaqet. Ai nuk ndjek asnjë dokument strategjik, por mbështetet në marrëdhëniet praktike me vendet e rajonit. Duket se vendet e rëndësishme anëtare nuk e shohin më Ballkanin Perëndimor si një zonë aksesi nga e cila vendet një ditë do t’i bashkohen Unionit si anëtarë të barabartë, por e shohin atë si një lloj holli strategjik. Dhe atje, në ato vende të vogla, ka princa të vegjël me të cilët mund të bëni ‘marrëveshje’ që nuk do të ishin të mundshme në shtëpi.”
Suksesi i Francës me shitjen e Rafale rrezikon projektin me Gjermaninë
Gazeta gjermane Frankfurter Allgemeine Zeitung, pas nënshkrimit të kontratës në Beograd për blerjen e avionëve ushtarakë, bën me dije se Rafale franceze është kthyer në një “hit eksporti”: “Të gjithë blerësit më të mëdhenj pas forcave të armatosura vendase (franceze) janë jashtë. Evropa: Emiratet e Bashkuara Arabe, Egjipti, Indonezia, Katari dhe India. Këto vende porositën midis 36 dhe 80 Rafales. Në Evropë, Greqia dhe Kroacia porositën secila dymbëdhjetë avionë të përdorur të këtij lloji, dhe Greqia porositi dymbëdhjetë të tjerë të rinj. Negociatat janë duke u zhvilluar me Indinë për një porosi të madhe prej më shumë se njëqind Rafales.”
“Për Airbus, si pjesë e konsorciumit që prodhon avionë Eurofighter, gjërat janë ndryshe”, thekson Frankfurter Allgemeine Zeitung. “Ndërsa partnerët francezë të projektit presin që fluturimi i parë FCAS të jetë i mundur në vitin 2029 dhe se sistemi i ri do të vihet në përdorim ‘jo përpara vitit 2045’, deri atëherë pala gjermane është e interesuar ta bëjë atë më herët. Kështu u ra dakord politikisht. Megjithatë, pasiguria e re në lidhje me kursin e ardhshëm politik të Francës po vë edhe një herë në pikëpyetje orarin e parashikuar”.
