Votimi i suksesshëm i mosbesimit ndaj qeverisë franceze këtë javë përkon me përfundimin e parakohshëm të koalicionit qeverisës gjerman. Fakti që dy shtetet kyçe anëtare të BE-së janë zhytur tani në kriza ekonomike dhe qeveritare, i jep komentuesve të Evropës një pauzë për të menduar.
Një qendër e re e pushtetit është shfaqur
Aksi Berlin-Paris nuk është më shtylla kryesore e bllokut, vëren Rzeczpospolita i Polonisë :Bilanci i fuqisë pas zgjerimit të madh të BE-së në 2004 po ndryshon gradualisht. BE-ja nuk është më aq qartë e ndarë në veri dhe jug sa ishte në të kaluarën, ku e para përfaqësohet nga Gjermania dhe e dyta përfaqësohet nga Franca. Në atë strukturë, sa herë që këto dy vende ishin në marrëveshje do të thoshte se BE-ja ishte në thelb në marrëveshje. Kjo nuk është më sot, sepse si rezultat i luftës në Ukrainë është shfaqur qartë një qendër tjetër dhe po përpiqet për pushtet, përkatësisht boshti Nordiko-Baltik me pjesëmarrjen polake. Prandaj, ndarja e vjetër dualiste nuk është më e vlefshme dhe një marrëveshje e arritur paraprakisht midis Berlinit dhe Parisit për çështjet kryesore nuk është më e mjaftueshme.
Polonia një fener shprese
Der Tagesspiegel i Gjermanisë reflekton mbi të ardhmen e Evropës në dritën e krizave qeveritare në Gjermani dhe Francë:
Si mundet Evropa të projektojë forcë kur dy gjigantët e saj po lëkunden? Përgjigja mund të jetë në lindje, ku kryeministri polak Donald Tusk po përgatitet të marrë një rol udhëheqës në Evropë. Polonia e vetme vështirë se do të jetë në gjendje të kompensojë vakumin franko-gjerman. Por në funksion të kërcënimit në rritje nga Rusia, vendi mund të luajë një rol vendimtar. Dhe në kohë të errëta mund të veprojë si një fener shprese për Evropën.”
Pasojat fatale për Eurozonën
Hungaria ka frikë nga një krizë ekonomike në mbarë BE-në :
Franca është ekonomia e dytë më e madhe në Eurozonë dhe kaosi ka të ngjarë të ndihet përtej kufijve të saj. Shembulli grek tregoi qartë se krizat nuk mund të përmbahen brenda një vendi të vetëm. Por në atë kohë, Gjermania, nën udhëheqjen e Angela Merkelit, ishte e qëndrueshme dhe mund të përballonte të shpëtonte aleatët e saj të trazuar dhe kishte kapitalin ekonomik dhe politik për ta bërë këtë. Megjithatë, kjo nuk është më kështu, për ta thënë më butë: problemet e qeverisë gjermane tani janë edhe më të mëdha se ato të ekonomisë gjermane.
Fundi i makronizmit
Strategjia politike e Macron ka dështuar, përfundon Corriere della Sera e Italisë :
Sepse aleanca kuqe-kafe mes dy populizmave kundërshtarë ka fituar. … Në zgjedhjet e qershorit të kaluar, presidenti ndaloi përparimin e Marine Le Pen falë një aleance të padeklaruar, por të hapur me të majtën. Por më pas ai nisi një qeveri që varej nga vullneti i mirë i Marine Le Pen. Kjo nuk mund të zgjaste. … Macron e ka humbur lojën. Ky është fundi i makronizmit. Ideja për të prerë krahët dhe për të kaluar në qendër funksionoi për dy zgjedhje presidenciale, por u shemb përballë krizës sociale dhe jopopullaritetit të presidentit.
