Shkruan: Rasim SMAJLAJ
(Kundërpërgjigje ndaj deklaratës së Kryeministrit Kurti)
Në një prej deklaratave të fundit, Kryeministri Albin Kurti e quajti opozitën “pozitë nomade”. Me fjalë të tjera, opozita – sipas tij – nuk ka vend, nuk ka qëndrueshmëri dhe nuk përfaqëson një bazë të vërtetë popullore.
Por pyetja që lind është:
A është e drejtë, e ndershme dhe demokratike të quash “nomad” një bllok opozitar që sot përfaqëson mbi 58% të vullnetit të qytetarëve të Kosovës?
Nëse dikush është bërë nomad, nuk është opozita.
Janë qytetarët. Janë të rinjtë. Janë profesionistët që po largohen çdo ditë nga ky vend.
Janë idealet që ikën, shpresat që u shuan, besimi që u zhgënjye.
Kur pushteti humb kontaktin me realitetin
Qeveria aktuale, e cila erdhi në pushtet si simbol i ndryshimit, i drejtësisë dhe transparencës, sot përdor gjuhën e përçmimit për opozitën. Jo për të ndërtuar, por për të përçuar frikë dhe përçarje.
Të quash opozitën “nomade”, do të thotë të nënvlerësosh mbi gjysmën e popullit që nuk pajtohet me ty. Do të thotë të trajtosh pluralizmin politik si defekt, e jo si vlerë demokratike.
Kush janë vërtetë “nomadët”?
Nëse e analizojmë me vëmendje, “nomadë” sot nuk janë deputetët e opozitës.
Nomadë janë mjekët që po ikin drejt Gjermanisë.
Nomadë janë studentët që aplikojnë çdo ditë për studime jashtë vendit, me mendjen për të mos u kthyer.
Nomadë janë prindërit që presin radhën për viza pune.
Nomadë janë të gjithë ata që nuk shohin më asnjë të ardhme këtu.
Por ky nomadizëm nuk është zgjedhje.
Ky është dënimi i heshtur që po jep qeverisja e keqe.
Opozita nuk është e përkohshme. Është zëri i popullit!
Ta quash opozitën nomade është më shumë se një shpërfillje politike – është një fyerje për demokracinë.
Sepse opozita, sado që nuk është në pushtet, është zëri i qytetarit.
Dhe sot, ky zë nuk është më minorancë.
Është 58% e popullit që nuk e sheh më veten në këtë qeveri.
Kushdo që e mohon këtë realitet, po largohet nga e vërteta.
Po bëhet ai vetë një lloj politikani nomad – pa orientim, pa ndjeshmëri, pa përgjegjësi.
Në fund: Demokracia nuk rri vetëm në një karrige
Qeveritë vijnë dhe shkojnë. Por populli mbetet.
Dhe sot, populli nuk ka nevojë për përbuzje, etiketime apo propaganda.
Ka nevojë për zë, për kuvend, për bashkëqeverisje, për ndryshim të vërtetë. Nëse ka ndonjë të vërtetë në fjalët “nomadë të shekullit XXI”, ajo është kjo:
Qytetarët po ndihen pa shtëpi në vendin e tyre – jo sepse nuk e duan Kosovën, por sepse qeveria ua ka humbur ndjesinë e atdheut. Dhe ky është realiteti që asnjë deklaratë nuk mund ta mbulojë.
