Nga Vladimir Muçaj
Mos pagimi i gazetarëve të MCN TV prej gjashtë muajsh nuk është thjesht një shkelje e rëndë kontraktuale, por përfaqëson skandalin më të madh të viteve të fundit brenda komunitetit mediatik shqiptar. Ky rast nuk është një çështje e zakonshme mes punëmarrësve dhe punëdhënësit, por një këmbanë alarmi që duhet të zgjojë jo vetëm gazetarët e prekur, por mbi të gjitha shoqatat e shumta që vetëshpallen si mbrojtëse të interesave të tyre. Heshtja, belbëzimi apo reagimi i vakët i ndonjë prej tyre është tregues i një farse që ka vite që përsëritet: kur vjen puna te të drejtat reale të gazetarëve, “zërat e fuqishëm” kthehen në inekzistentë.
Në vend të solidaritetit, shohim një spektakël mediokër ku shumë “gazetarë–analistë” që bredhin nga një studio në tjetrën duke komentuar politikën, ekonominë, sportin e deri te seksologjia, nuk kanë guximin të thonë një fjalë për kolegët e tyre që po shfrytëzohen dhe poshtërohen financiarisht nga pronarët e mediave. Ky është kulmi i paradoksit: ata që e kanë profesion të shpallin “të vërtetën” nga ekrani, nuk gjejnë kurajën të përballen me të vërtetën më elementare – shkeljen brutale të dinjitetit të punës së gazetarëve.
Unë personalisht, si gazetar, si kryetar i Unionit të Gazetarëve të Qarkut Fier dhe si drejtues i medias Newsalbania.al, nuk mund të hesht. E denoncoj me neveri këtë sjellje të pronarit të MCN TV, duke e konsideruar jo vetëm një fyerje ndaj gazetarëve të asaj redaksie, por një kërcënim të hapur për gjithë profesionin. Ftoj kolegët me këllqe, përfaqësuesit e ndershëm të mediave dhe çdo gazetar që ende beson në etikën e profesionit, të bashkohemi në protestë. Heshtja sot do të thotë varfëri e sigurt nesër, do të thotë zhdukje e së drejtës për të punuar me dinjitet në këtë vend.
Ky nuk duhet të jetë vetëm një akt simbolik zemërimi. Është momenti që komuniteti i gazetarëve të kërkojë me forcë dhe këmbëngulje hetimin e thelluar të situatës në këtë televizion. Organeve ligjzbatuese u takon të marrin nën kontroll dhe verifikim çdo shkelje që i është bërë kontratave, sigurimeve shoqërore dhe të drejtave të punëmarrësve. Sepse gazetarët nuk janë skllevër të një pronari të pasuruar me tendera apo favore politike. Ata janë zëri i shoqërisë, por zëri i tyre do të mbetet bosh, nëse nuk fillon së pari me mbrojtjen e vetvetes.
