Në një vit kur edhe politika rutinë e mbrojtjes është tërhequr nga forca gravitacionale e politikës amerikane, Akti i Autorizimit të Mbrojtjes Kombëtare – ose NDAA – është shndërruar nga një ritual vjetor i domosdoshëm në një manifest të gjerë.
Projektligji , i publikuar të dielën në mbrëmje, shërben si një strategji e ashpër për Evropën dhe një prezantim i përpjekjeve të ligjvënësve për të çimentuar në statut axhendën “Paqe përmes Forcës” të Presidentit Donald Trump.
Nga pengimi i Rusisë në kufirin më të brishtë të NATO-s deri te fshirja e “ideologjisë së zgjuar” nga programet e Pentagonit, projektligji i këtij viti është një pamje e shkurtër e një Kongresi që legjislon politikën e jashtme dhe politikën kulturore në të njëjtën kohë.
Strategjia e Evropës e shkruar me ngjyrë të përhershme
Ligjvënësit e kanë marrë luftën në Ukrainë – dhe rindërtimin e ngadaltë ushtarak të Rusisë – si një ftesë për të ligjësuar praninë afatgjatë të Amerikës në Kontinent.
Marrëveshja NDAA për vitin fiskal 2026 jo vetëm që e sanksionon Iniciativën e Sigurisë Baltike si një program të detyrueshëm të Pentagonit, por gjithashtu forcon kontrollin e Kongresit mbi pozicionin e forcave amerikane në Evropë në mënyra që rrallë shihen jashtë një krize.
Projektligji udhëzon Sekretarin e Mbrojtjes dhe Komandën Evropiane të SHBA-së që të “thellojnë bashkëpunimin e sigurisë” me Estoninë, Letoninë dhe Lituaninë – duke transformuar një mozaik përpjekjesh ndihme në një mision statutor për të zbatuar Konceptin Strategjik të NATO-s dhe për të penguar agresionin rus.
Në terma praktikë, përleshja ad-hoc e ditëve të hershme të luftës në Ukrainë ka mbaruar; një angazhim i institucionalizuar dhe afatgjatë i Baltikut ka ardhur.
Dhe Kongresi nuk u ndal me kaq. Në një pohim gjithëpërfshirës të autoritetit mbi vendimet e Pentagonit për vendosjen e bazës, NDAA ndalon reduktimin e forcave amerikane në Evropë nën 76,000 për më shumë se 45 ditë, bllokon EUCOM-in nga kthimi ose shitja e pasurive të paluajtshme dhe ndalon largimin e pajisjeve të mëdha nga teatri i operacioneve.
Projektligji madje mbron rolin e çmuar me dy funksione të komandantit të EUCOM-it si Komandant Suprem i Forcave Aleate të NATO-s për Evropën.
Të marra së bashku, është Kongresi që e fut strategjinë e Pentagonit për Evropën në një kuti – dhe e mbyll atë me bulona.
Vështrim global mbi rindërtimin e Moskës
NDAA urdhëron gjithashtu një analizë të thellë të paprecedentë të inteligjencës mbi rimëkëmbjen ushtarake të Rusisë.
Ligjvënësit duan vlerësime në kohë reale nëse Kremlini mund të rindërtohet përtej niveleve të forcës së vitit 2022, se si sanksionet po ashpërsojnë në të vërtetë dhe çfarë ka mësuar Moska – taktikisht dhe doktrinarisht – nga lufta e saj në Ukrainë.
Hetimi zgjerohet edhe më tej, duke kërkuar analizë të lidhjeve në rritje të Rusisë me Kinën dhe Korenë e Veriut, duke përfshirë tregtinë e mbrojtjes, operacionet e përbashkëta dhe ndarjen e informacioneve të inteligjencës.
Mesazhi është i qartë: Në sytë e Kongresit, strategjia amerikane nuk mund ta trajtojë më Rusinë si një problem thjesht evropian.
Politika e brendshme kurrë larg
Dispozitat e NDAA-së për sigurinë kombëtare ndajnë hapësirën me një mori idesh kulturore dhe ideologjike të epokës Trump, të mbështetura nga udhëheqja republikane e Dhomës së Përfaqësuesve. Kryetari Johnson, në një deklaratë triumfuese , e paraqiti projektligjin si një zgjatim të drejtpërdrejtë të axhendës së vazhdueshme të presidentit:
“NDAA e këtij viti ndihmon në avancimin e Axhendës së Presidentit Trump dhe Republikanëve për Paqen përmes Forcës duke kodifikuar 15 nga urdhrat ekzekutivë të Presidentit Trump, duke i dhënë fund ideologjisë së zgjuar në Pentagon, duke siguruar kufirin, duke rivitalizuar bazën industriale të mbrojtjes dhe duke rivendosur etosin e luftëtarit”, shkroi ai.
Johnson vlerësoi eliminimin e programeve DEI, CRT dhe klimatike nga masa, një ndalim të kontratave të Pentagonit me firmat që konservatorët i akuzojnë se kanë futur në listën e zezë mediat me prirje të djathta dhe barrierat mbrojtëse të hartuara për të frenuar ekspozimin e investimeve amerikane ndaj Kinës.
Projektligji përfshin gjithashtu një rritje prej 4% të pagave të ushtarakëve të regjistruar, zgjerim të aftësive kundër dronëve, nxitje të modernizimit bërthamor, mbështetje për ndërtimin e anijeve dhe autoritete të zgjeruara të vendosjes së Gardës Kombëtare në kufirin jugperëndimor.
Nëse NDAA arrin në tavolinën e Presidentit Trump kryesisht i paprekur, Kongresi do të ketë përfshirë në ligjin amerikan një strategji që i jep përparësi Evropës, do të ketë kufizuar fleksibilitetin e Pentagonit për vite me radhë dhe do të ketë rishkruar manualin për konkurrencën me Rusinë dhe Kinën – të gjitha ndërkohë që do të përparparojë axhendën e brendshme të Partisë Republikane brenda ushtrisë.
Marrëveshja NDAA e këtij viti nuk është thjesht një projektligj për mbrojtjen. Është një dokument politik, një kthesë strategjike dhe një tabelë ideologjike – të gjitha të mbështjella në një paketë që duhet miratuar patjetër, të cilën Kongresi mezi pret t’ia paraqesë Shtëpisë së Bardhë.
Në stilin klasik të Uashingtonit, kjo jep një mesazh të thjeshtë në një mënyrë shumë të ndërlikuar: SHBA-të nuk po tërhiqen. Po dyfishojnë përpjekjet e tyre – jashtë vendit, në kufi dhe brenda vetë Pentagonit.
