Shkruar nga: Dragan BURSAĆ ( Al Jazeera )
“Krimineli i luftës Nebojsha Pavkoviq, i dënuar ligjërisht me 22 vjet burg për krimet më të rënda të kryera në Kosovë, me miratimin e drejtorit dhe ndihmën e kryetarit të komunës, po mban një leksion për heroizmin fëmijëve në një shkollë fillore serbe! Imagjinoni atë perversion ligjor!”
Më 20 prill të këtij viti, krimineli i luftës Nebojsha Pavkoviç foli përmes video-lidhjes me të pranishmit në shkollën fillore “Đura Jakshiq” në Kaç, Vojvodina, afër Novi Sadit. Dhe jo se iu drejtua vetes, por në mënyrë “profesoriale” mbajti një leksion për të gjithë ata që e dëgjonin, përfshirë fëmijët me prindërit, në një orë publike të hapur për publikun. Tema ishte Kosova dhe siç thuhet në titullin “Tregime të heronjve”.
A mund ta kuptoni atë perversion?
Profesor i internimeve, persekutimeve dhe vrasjeve
Një kriminel lufte, i dënuar ligjërisht me 22 vjet burg për krimet e kryera në Kosovë, po u mban leksion fëmijëve në shkollën fillore për heroizmin???
Më lejoni t’ju kujtoj, siç njofton Këshilli Rinor i Vojvodinës, Nebojsha Pavkoviq ka qenë komandant i Armatës së Tretë të Ushtrisë Jugosllave gjatë luftës në Kosovë. Ai u dënua ligjërisht para TPNJ-së me 22 vjet burg për krime kundër njerëzimit kundër shqiptarëve në Kosovë në vitin 1999. Pavkoviq është përgjegjës për deportime, akte të tjera çnjerëzore (transferim me forcë), vrasje dhe persekutim si krime kundër njerëzimit dhe akte kriminale të vrasjes si shkelje të ligjeve dhe zakoneve të luftës”, tha Nisma e Rinisë për të Drejtat e Njeriut në Serbi (YIHR Serbi. ).
Kujtoni këtu familjen e vrarë Berisha. Kujtoni fëmijët e vrarë. Mendoni për bashkëmoshatarët e këtyre nxënësve në Kaç apo për fëmijët shumë më të vegjël, me të cilët krimineli i luftës Pavkoviç po mban një leksion moral për heroizmin sot nga burgu!
Një rrëfim i shkurtër për Genc Berishën që kthjellon shpirtrat e njerëzve
Kohë më parë kam shkruar një tekst për kriminelët e tjerë në Kosovë duke thënë se duhet ta pyesni të voglin Genca Berishën se cila është fytyra e një krimineli. Dhe se Genc Berisha më së miri do të thoshte se kush dhe si është Nebojsha Pavkoviq me gjeneralët e tjerë të këqij në ushtrinë serbe. Sepse Genci e di. Genci e ndjeu. Dhe kjo ishte gjëja e fundit që ndjeu në jetën e tij shumë të shkurtër.
Këtu është një histori e shkurtër për Genzo-n e vogël:
Genci është katër vjeç. Ai ka një vëlla dyvjeçar, Granitin. Të dy qëndrojnë pranë gruas së re shtatzënë Lirie. Graniti mban një biberon në gojë, ndërsa Genci një palë mermere në dorën e djathtë…
Dhe pastaj Ushtria Jugosllave, më 26 tetor 1999, në Suharekë të Kosovës, qëlloi dhe qëlloi… mbi mishin e gjallë të njeriut, i cili përpëlitej nën breshërinë e zjarrit. 48 anëtarë të familjes Berisha, mes tyre Genci katër vjeç, mes tyre Graniti dy vjeç, mes tyre edhe Eroni nëntë muajsh. Dhe të gjithë u vranë. Të 48 anëtarët e familjes dhe 18 djem e vajza mes tyre. Shyhret dhe Vjolc Berisha shpëtuan nga një mrekulli, të fshehur mes kufomave, që të mund t’i tregonin botës të vërtetën me dëshminë e tyre të dhimbshme.
Dhe Genci dhe Graniti nuk gjetën qetësi aty. Mos mendoni se kishte paqe pas vdekjes për fëmijët e vrarë shqiptarë, sepse nuk ishte. Eshtrat e tyre u shtrinë, kështu që në fund trupat gjysmë të dekompozuar u transferuan në Batajnicë, mu nën hundën e Beogradit, në frigoriferët e famshëm. Kështu ata fëmijë të vrarë panë dritën e ditës në qershor të vitit 2001. Dhe se aty ishte Genci, ishte Liria, ishte Graniti, ishte një fetus i palindur në stomakun e Lirisë, ishte Eroni nëntë muajsh…
Pranë Gencit jane gjetur dy biberona, një thonjthërëse, disa shkumësa me ngjyra dhe një krehër. Gencin, vëllain e tij dhe Lirine shtatzënë, së bashku me qindra të tjerë, i vranë ushtria e rregullt e Serbisë, pastaj ushtria e Jugosllavisë, dhe më pas e futën në një magazinë të ftohtë, si mish kafshësh, të gjitha për të mbuluar gjurmet dhe i transportuan në Serbi, pa i dhënë Gencit qetesi edhe në vdekje.
Dhe një nga komandantët, i cili është i lidhur me krimin me përgjegjësi komanduese, ishte një “ligjërues” nga një burg finlandez, gjenerali Nebojsha Pavkoviq.
Më saktësisht, për këtë (dhe jo vetëm këtë) krim para Tribunalit Ndërkombëtar për Krimet e Luftës të kryera në territorin e ish-Jugosllavisë, presidenti i atëhershëm i RFJ-së, Sllobodan Millosheviq, presidenti i Serbisë, Milan Milutinoviq, zëvendëskryeministri i RFJ Nikolla Shainoviq, Ministri i Brendshëm i Serbisë Vlajko Stojiljkoviq dhe gjeneralët ushtarakë dhe policorë Nebojsha Pavkoviq, Vladimir Lazareviq, Dragoljub Ojdaniq, Sreten Lukiq dhe Vlastimir Gjorgjeviq.
Pra, Nebojsha Pavkoviq – një kriminel lufte, shpirti i të cilit është i prekur nga krimet kundër fëmijëve, i mëson fëmijët? A ka gjë më të frikshme se kjo?
Epo, ndoshta ka!
Kriminel lufte, pedagog me lejen e autoriteteve vendore dhe shtetërore
Shihni, asnjë i dënuar nuk mund ta mbante mësimin me video link nëse nuk kishte marrëveshje fillimisht nga shkolla fillore, komuna, qyteti dhe më pas shteti i Serbisë.
Pra, drejtoresha e shkollës fillore “Đura Jakshiq” në Kaq, Verica Letiq, është ndër më përgjegjëset, për organizimin e një klase me një kriminel lufte në radhë të parë. Po kështu, nëse jo më shumë, përgjegjësia shkon në shpirtin e kryetarit të komunës së Novi Sadit, Milan Gjuriq, i cili, ki parasysh, mori pjesë aktive në ligjëratë përkrah kriminelit të luftës Pavkoviq, vetëm live. Për të siguruar mbështetjen e tij, çfarë???
Pra, as drejtori, as edukatorët, as kryetari i qytetit të dytë më të madh në Serbi, as prindërit e fëmijëve nuk shohin ndonjë gjë të diskutueshme, që një i dënuar kriminel lufte, i cili ka vrarë edhe fëmijë kosovarë në shpirt, i përshëndet përmes lidhje video?
Dhe kjo është Serbia sot.
Duke folur për mbështetjen shtetërore, duhet kujtuar se Nebojsha Pavkoviq tashmë kishte një promovim të librit në prill të vitit 2019 në Shtëpinë e Forcave të Armatosura Serbe në Beograd, nën kujdesin e Ministrisë së Mbrojtjes. Krimineli i luftës Pavkoviq më pas iu drejtua të pranishmëve me një video nga burgu. Dhe libri i Pavkoviqit është vetëm një nga botimet që Ministria e Mbrojtjes, e drejtuar nga Aleksandar Vulin në atë kohë, e botoi në vitin 2018.
Pra, nga maja e shtetit, maja e kishës së Serbisë, e cila dekoron kriminelët, e deri te kryetari, mësuesit, drejtorët, prindërit, askush nuk sheh asgjë të keqe që një kriminel lufte të ligjërojë fëmijët????
Dhe ky leksion do të kishte kaluar pa u vënë re nëse nuk do të ishte për krimin e tmerrshëm në Beograd
Dhe le ta pranojmë – edhe ky leksion i turpshëm do të kishte rënë në harresë nëse nuk do të kishin qenë ngjarjet e dhjetë ditëve më parë, kur në një masakër të tmerrshme u vranë fëmijë, nxënës të shkollës fillore të Beogradit dhe kur një pjesë e shoqërisë pyeti veten publikisht. me çfarë vlerash po rriten fëmijët tanë dhe kush janë ata. Jam heronj? Po të mos ishte ai krim i tmerrshëm, Pavkoviqi dhe talenti i tij “mësimdhënës” do të kalonin nën radar, ashtu siç do të kalonte vizita e kriminelit Kristijan Goluboviq në një shkollë tjetër fillore.
Pra, pyetja e vërtetë nuk është se çfarë janë kriminelët, kriminelët e luftës dhe sistemi ligjor që i mbështet ata, por si është shoqëria serbe sot, e cila padyshim është një terren pjelljeje për kriminelët dhe një shtëpi e sigurt për këta fanatikë?
Dhe shoqëria e sotme serbe mbështetet në një premisë që thotë – Kriminelët tanë të luftës nuk ekzistojnë, këta njerëz i kemi ekstraduar në Hagë vetëm për shkak të lëshimeve ndaj bashkësisë ndërkombëtare!
Asgjë më shumë asgjë më pak se kaq.
Serbia nuk është se nuk është përballur me të kaluarën e saj, ajo ose e mohon atë të kaluar ose më keq, i ngre kriminelët në nivelin e heronjve në procesin e rikthimit mendor. Dhe të gjithë e patë atë proces – nga murali i Ratko Mlladiqit disa qindra metra nga vendi ku u krye masakra e fëmijëve, përmes paraqitjes mysafire të kriminelit të luftës Sheshelj në një program televiziv lidhur me fëmijët e vrarë, dhe tani në klasa publike për fëmijët e shkollave fillore që mësohet nga një tjetër kriminel lufte.
Dhe në një atmosferë të tillë, në një atmosferë të tillë ku çdo levë pushteti shtetëror dhe fetar qëndron në krah të kriminelit, KURRË nuk mund të flitet për ndonjë shërim, shërim apo katarsis të shoqërisë serbe. Përkundrazi, kriminelët e luftës i percepton si heronj të vërtetë.
Pra, e keqja e përgjakshme që po ndodh në Serbinë e sotme është në fakt pasojë e sistemeve të tilla të çuditshme, dhe jo ndonjë ngjarje e shtrembëruar dhe e rastësishme, e cila shfaqet në tepricë.
