Shoigu u kthye në televizion. Në ditën e kryengritjes së paraushtarakëve mercenar Wagner, si dhe të nesërmen, ai nuk doli para kamerave. Vetëm të hënën mediat ruse e treguan atë – fillimisht gjoja në zonën e luftës në Ukrainë dhe në mbrëmje në një takim me Putinin. Deri më sot, Shoigu nuk është deklaruar për rebelimin.
Ekspertët: akuzat janë edhe kundër Putinit
Profesori i Universitetit të Sirakuzës dhe eksperti i Rusisë Barayan Taylor thotë: “Ai po ndjek instinktet e tij”. Në kohën kur ishte ministër për mbrojtjen nga fatkeqësitë, me kënaqësi u shfaq në vendet ku ndodhi aksidenti. Duke vepruar kështu, ai e bëri të qartë se ishte në krye dhe fitoi meritën e besimit. Por kur bëhet fjalë për një fatkeqësi për të cilën ai është personalisht përgjegjës, ai nuk dëshiron të shihet në publik. Megjithatë, në prapaskenë ai po bashkëpunon me Putinin dhe të tjerët për të forcuar pozicionin e tij”.
Konflikti mes Prigogine dhe kreut të Ministrisë së Mbrojtjes po zien prej muajsh. Së pari, Prigozhin akuzoi Shoigu dhe shefin e Shtabit të Përgjithshëm Valery Gerasimov për mungesën e municioneve në betejat afër Bakhmut. Departamenti i marrëdhënieve me mediat në Ministri i hodhi poshtë këto akuza, por Shoigu nuk komentoi.
Megjithatë, Yevgeny Prigozhin kritikoi gjithnjë e më ashpër udhëheqjen ushtarake, jo vetëm për mënyrën se si u zhvillua lufta dhe për shkak të çmimit të paguar, por edhe për shkak të mënyrës sesi Kremlini e justifikon luftën. Taylor beson se akuzat ndaj Shoigut dhe Gerasimov janë “në një farë mënyre të justifikuara, sepse lufta po shkon shumë keq për Rusinë”. Ai shton se, megjithatë, shumë nga akuzat “kanë të bëjnë veçanërisht me Vladimir Putin”, i cili, sipas atyre akuzave, sulmoi Ukrainën për arsye fiktive.
Pse Putini nuk e shkarkon Shoigun?
Putini duhet të marrë një vendim nëse Shoigu largohet apo qëndron në detyrë. Profesor Taylor vëren se shumë nga ato që ministri i mbrojtjes i tha presidentit për ushtrinë e re ruse “dolën të pavërteta, kështu që do të ishte logjike nëse Shoigu duhej të largohej”. Megjithatë, ato të pavërteta u bënë të dukshme një vit më parë, menjëherë pas fillimit të sulmit ndaj Ukrainës. Taylor thekson se Shoigu është një ministër civil i mbrojtjes dhe se oficerët e lartë janë fajtorë për dështimet në nivele të ndryshme. Presidenti është përgjegjës për vlerësimin e gabuar strategjik dhe synimet e paarritura, siç është ndryshimi i regjimit në Kiev.
Putini nuk mund të zëvendësojë menjëherë Shoigun, sepse kjo do të ishte një shenjë dobësie. Duke vepruar kështu, ai do të dorëzohej ndaj kërkesave të Prigozhin, të cilin ai e akuzoi për tradhti, beson Taylor. Fabian Burkhart, një ekspert për Rusinë nga Universiteti i Regensburgut, pajtohet me këtë. Sipas tij, do të ishte qartë një “shenjë dobësie” nëse Putini do të zëvendësonte Shoigun menjëherë pas rebelimit të Prigozhin. “Edhe nëse ndërkohë është e qartë se edhe në ushtri, Shoigu është jashtëzakonisht jopopullor, mund të ketë argumente të mira për të pritur fillimisht në mënyrë që ndryshimi të zbulohet më vonë,” thotë Burkhart.
Putini është i njohur për të mos pushuar nga puna njerëzit që i konsideron të tijtë. Dhe Shojgu është një rast i veçantë, siç e dëshmon edhe biografia e tij.
Më shumë se një ministër…
Gjashtëdhjetë e tetë vjeçari Shoigu vjen nga një familje e pasur me anëtarë të nomenklaturës sovjetike. Babai i tij ishte sekretar i partisë komuniste në Republikën e Tuvës, pjesë e Federatës Ruse. Ai u bë inxhinier ndërtimi dhe përparoi me shpejtësi. Tashmë si i ri, ai menaxhoi projekte të mëdha ndërtimi. Para rënies së Bashkimit Sovjetik, ai u transferua në Moskë dhe themeloi shërbimin shtetëror të shpëtimit. Kur u shndërrua në Ministrinë e Situatave të Emergjencave, Shoigu ishte njeriu i parë i atij shërbimi shpëtimi për dy dekada. Në fund të viteve nëntëdhjetë, ai ishte një nga ministrat më të njohur në Rusi dhe në krye të partisë “Rusia e Bashkuar”.
Shoigu u bë guvernator i Oblastit të Moskës në vitin 2012, por u emërua ministër i mbrojtjes vetëm disa muaj më vonë. Ai ndërmori reforma, duke rifutur praktikën sovjetike të stërvitjeve të papritura masive ushtarake për të kontrolluar gatishmërinë luftarake. Në zgjedhjet e vitit 2021, Shoigu ishte numri një në listën e partisë së tij.
Megjithatë, ai nuk është pasardhësi i Putinit
Në pranverën dhe vjeshtën e vitit 2021, disa muaj para pushtimit rus, presidenti Putin dhe ministri i Mbrojtjes Shoigu u tërhoqën së bashku në taiga. Ato foto të përbashkëta tregojnë marrëdhënien e veçantë mes të dyve dhe Shoigu tashmë është përfshirë në rrethin e kandidatëve për pasardhësin e mundshëm të Putinit.
Sipas Brian Taylor, kjo nuk ka gjasa. Ai thekson se “logjika e përgjithshme e sistemit shumë të personalizuar të Putinit nuk parashikon një alternativë, një pasardhës”. Taylor thekson se Shoigu është në të njëjtën moshë me Putinin dhe presidenti i ri duhet të jetë një përfaqësues i brezit të ri. Përveç kësaj, “Potenciali i Shoigu për t’u bërë president është i kufizuar nga fakti se ai nuk është një rus etnik”. Ai është “një ministër shumë i besueshëm i mbrojtjes, një bashkëpunëtor i ngushtë i Putinit, i respektuar dhe popullor”.
Ka një detaj nga biografia e Shoigut që i jep një shënim të veçantë konfliktit me Prigozhin. Në fillim të viteve tetëdhjetë, Shoigu ishte kreu i një kompanie të madhe ndërtimi në Siberi, për të cilën, sipas deklaratave të tij, punonin të burgosur – 10,000 prej tyre. Dhe njësia paraushtarake Wagner, e cila u rebelua kundër Shoigut, përbëhet nga ish të dënuar, përfshirë Prigozhin. .
Shoigu dhe lufta në Ukrainë
Putini po përballet me një vendim të vështirë, beson Taylor, duke shpjeguar se largimi i Shoigut do të ishte një shfaqje dobësie dhe qëndrimi i Shoigut në krye të Ministrisë së Mbrojtjes mund të rrisë pakënaqësinë si në ministri ashtu edhe në ushtri. Taylor thotë se nuk do të habitej nëse Putini do ta largonte Shoigun brenda disa javësh dhe do t’i gjente një pozicion tjetër të nderuar.
“Ukraina mund të përfitojë nga rebelimi”, beson eksperti amerikan për Rusinë. Ai shton se reagimi i ushtrisë ruse ndaj kundërofensive ukrainase mund të jetë më pak i organizuar dhe morali luftarak mund të bjerë. Megjithatë, Taylor kujton se luftimet ishin edhe gjatë rebelimit, kështu që nuk duhet të llogarisim në shembjen e frontit në anën ruse, shkruan Deutsche Welle .
