As Moska e as Kievi nuk do të jenë në gjendje të arrijnë qëllimet e tyre gjatë konfliktit ushtarak dhe për këtë arsye ai duhet të ndalet, beson Oleg Deripaska. Më herët, një nga njerëzit më të pasur në Rusi, themeluesi i Rusal dhe En+, tha se synimet humbën në zhvillimin e brendshëm të vendit.
Në të njëjtën kohë, ekonomia, veçanërisht biznesi privat, ka demonstruar një qëndrueshmëri të mahnitshme nën presionin e sanksioneve, të cilat Deripaska, në një intervistë me Financial Times, e quajti një armë joefektive.
Ndryshe nga themeluesi i Eurochem dhe SUEK dhe njeriu më i pasur në Rusi, Andrei Melnichenko, i cili në një bisedë të fundit me FT veproi si një lloj predikuesi i parimit “çdo gjë nuk është aq e thjeshtë”, Deripaska në intervistën e tij foli me kujdes kundër luftë. Vërtetë, sipas tij, të dyja palët duhet të kishin ndërprerë luftimet:
Nuk e kuptoj pse të dyja palët nuk mund ta përfundojnë atë. Nuk shoh se si dikush mund ta arrijë qëllimin e deklaruar. A do të jepni [luftëtarë] F-16, F-35? Qëllimi i vetëm që mund të arrihet është më shumë vuajtje, më shumë jetë të humbura, më shumë të plagosur, ndoshta 5-10-20-25 kilometra majtas ose djathtas.
Dy javë më parë, në një intervistë për RBC, Deripaska tha se në vetë Rusinë, imazhi i së ardhmes doli të ishte “pak i paqartë” dhe ky është “një faktor që i ngatërron njerëzit”. Nëse në vitet 1990 “të gjithë e dinin se ku po shkonim, [atëherë] tani është një udhëtim në të panjohurën,” vuri në dukje ai.
Moska e ka bërë vazhdimisht të qartë se nuk ka ndërmend të negociojë me Kievin: si presidenti Vladimir Putin ashtu edhe ministri i Jashtëm Sergei Lavrov bënë deklarata të tilla. Nga ana tjetër, Ukraina refuzon thirrjet për të ndaluar luftën e shprehur nga përfaqësues të vendeve në zhvillim, si Kina, Brazili dhe Afrika e Jugut, sepse kjo do t’i lejonte Rusisë të diskutonte çështjet e zgjidhjeve duke ruajtur kontrollin mbi territoret e pushtuara.
Vazhdimi i konfrontimit do të çojë në faktin se deri në vitin e ardhshëm “do të ketë 50,000 të tjerë të vrarë nga të dyja palët dhe ndoshta 150,000 të plagosur”, beson Deripaska.
“A mendoni vërtet se është e arsyeshme që 200,000 njerëz të tjerë të preken gjatë vitit të ardhshëm?” tha ai.
Në gusht, Deripaska shkroi në kanalin e tij Telegram se negociatat e paqes mund të fillojnë në fund të shtatorit. Ai besonte se aleatët perëndimorë të Ukrainës, të cilët e kishin gjithnjë e më të vështirë ekonomikisht ta mbështesnin atë, do të insistonin në këtë. “Llogaritjet e gabuara strategjike nga politikanët në Uashington, përshkallëzimi i tensioneve dhe spiralja spirale e konflikteve ndërkombëtare në mbarë botën po vendosin një barrë të rëndë mbi ekonominë amerikane”, shkroi ai. Vërtetë, një deklaratë e tillë nuk korrespondon me situatën në Shtetet e Bashkuara, ku ekonomia vazhdon të rritet me shpejtësi dhe madje edhe shtrëngimi i paprecedentë i politikës monetare nga Sistemi i Rezervës Federale nuk mund ta ngadalësojë atë sa duhet.
Sa i përket konfrontimit me Rusinë, Uashingtoni dhe NATO vazhdojnë të thonë se do të mbështesin Ukrainën për aq kohë sa të jetë e nevojshme. Edhe pse oficerët ushtarakë dhe politikanët perëndimorë kanë filluar të pranojnë se lufta mund të zvarritet me vite.
Sipas Deripaska, qëndrueshmëria e ekonomisë ruse, e cila është nën presion të paprecedentë nga sanksionet perëndimore, erdhi si një surprizë për të. Vetëm pak muaj më parë, ai nuk mund ta imagjinonte se sektori privat do të shfaqte një fleksibilitet të tillë. “Isha pak a shumë i sigurt se deri në 30% e ekonomisë do të shembet, por doli të ishte shumë më pak,” tha ai. – Po, ka shpenzime ushtarake dhe subvencione të ndryshme dhe mbështetje shtetërore, por megjithatë ngadalësimi doli çuditërisht i vogël. Sektori privat ka gjetur një mënyrë për të vazhduar të operojë dhe të vazhdojë të operojë me sukses.”
Megjithatë, Deripaska vlerësoi gjithashtu autoritetet për investimin në industri dhe rritjen e kapacitetit të ndërmarrjeve shtetërore (të cilat në shumë mënyra funksionojnë për luftën). “Kapitalizmi shtetëror ka krijuar të gjitha këto konglomerate masive me produktivitet të ulët, shfrytëzim të ulët të kapaciteteve, paga të ulëta. Dhe sot jam i habitur kur shoh se në disa nga këto fabrika pagat janë të ngjashme me pagat në kompanitë që kam themeluar në të njëjtin rajon. Ata kanë para, do të punësojnë, do të konkurrojnë”, tha ai.
Shpenzimet ushtarake në buxhetin rus janë rritur me shpejtësi vitet e fundit, dhe në vitin 2024 qeveria synon të shpenzojë 10.8 trilion rubla nën titullin “mbrojtja kombëtare”. – 70% më shumë se këtë vit (6.8 trilionë), 2.3 herë më shumë se në vitin 2022 (4.7 trilionë), dhe tre herë më shumë se treguesit e paraluftës 2021 (3.5 trilionë).
Perëndimi besonte se Rusia mund të prodhonte rreth 100 tanke në vit, por tani prodhimi i tyre aktual po i afrohet 200, pranoi një zyrtar ushtarak perëndimor për The Wall Street Journal. E njëjta situatë, sipas tij, është edhe me predha: parashikimi ishte 1 milion në vit, por në dy vitet e ardhshme, me sa duket, prodhimi vjetor në Rusi mund të jetë 2 milion predha. Nominalisht, rritja e prodhimit të armëve mbështet rritjen e PBB-së, por këto janë investime joproduktive, siç ka theksuar vazhdimisht Konstantin Sonin, profesor i ekonomisë në Universitetin e Çikagos: të gjitha këto armë humbasin në fushën e betejës, pa siguruar zhvillim ekonomik dhe rritjen e mirëqenies.
Deripaska i konsideron sanksionet një mjet të shekullit të 19-të; ato nuk mund të jenë efektive në shekullin e 21-të. Përfshirë sepse vendet në zhvillim të Jugut global nuk do t’i bashkohen atyre, sepse “ata duhet të ushqejnë 1 miliard njerëz çdo ditë”, dhe për këtë u duhen, ndër të tjera, “burimet ruse, vendimet ruse, tregtia me Rusinë”.
