Një luftë e madhe është e pashmangshme

Teknologjia iraniane

Aktualisht, 600 persona dihet se kanë vdekur dhe rreth 1800 janë plagosur gjatë sulmit. Qindra të tjerë konsiderohen të zhdukur. Alarmi vazhdon të bjerë në qytetet izraelite.

“Për aq sa mund të gjykojmë, furnizimi i Hamasit me municione u varfërua ndjeshëm dje,” thotë eksperti ushtarak izraelit David Sharp për New Europe. — Sipas të dhënave paraprake, terroristët hodhën rreth 3 mijë raketa dhe mortaja në drejtim të Izraelit. Është veçanërisht e rëndësishme që të kenë mbetur një numër shumë i kufizuar raketash që mund të fluturojnë në një distancë prej 60-80 kilometrash. Prandaj, pres një ulje të shkallës së granatimeve. Sistemi i mbrojtjes ajrore Iron Dome është tashmë plotësisht i vendosur dhe po rrëzon shumicën e objektivave.”

Sipas David Sharp, Hamasi ka krijuar prodhimin e municioneve në Rripin e Gazës duke përdorur teknologjinë iraniane. Për më tepër, fabrikat nëntokësore me pajisje të teknologjisë së lartë drejtohen nga njerëz me arsim të lartë teknik dhe madje edhe doktorë shkencash. Si rezultat, terroristët ishin në gjendje të prodhonin një numër raketash që fluturojnë më shumë se 100 kilometra.

Qindra të vdekur

“Vetëm dje, sipas informacioneve të mia, rreth 600 militantë morën pjesë në valën e parë të sulmit”, thotë Sergei Migdal, një ish oficer i inteligjencës dhe policisë izraelite, për New Europe. “Duke përfituar nga pakujdesia e inteligjencës izraelite dhe ushtrisë izraelite, terroristët arritën të kapnin disa vendbanime pranë kufirit me Rripin e Gazës. Si inteligjenca ushtarake ashtu edhe Shërbimi i Sigurisë izraelite janë përgjegjës për këtë dështim. Për shumë vite dihej se Hamasi kishte plane për të sulmuar Izraelin.

Besohej se njësitë izraelite të përqendruara në kufi ishin të mjaftueshme për të zmbrapsur sulmin. Dje ishte e shtunë dhe festë. Shumica e ushtarakëve u dërguan në shtëpi. Në pikat dhe bazat e forta mbetën vetëm forca të vogla patrullimi. Terroristët përfituan nga kjo. Në qytetin Sderot, militantët kapën një stacion policie. Ata refuzuan të dorëzoheshin. Ushtria duhej të shkatërronte plotësisht ndërtesën.”

Sergei Migdal thotë se në fillim të sulmit, Hamasi përdori kuadrot për të shkatërruar sistemet e vëzhgimit me video të ushtrisë izraelite. Kjo verboi ushtrinë dhe e bëri shumë më të vështirë mbledhjen e informacionit. Në orët e para pas sulmit, udhëheqja e ushtrisë, sipas Sergei Migdal, ishte në gjendje shoku. Kontrolli i forcave u rivendos vetëm katër deri në pesë orë pas fillimit të pushtimit.

“Për orët e para, banorët vendas u përpoqën në mënyrë të pavarur të zmbrapsnin sulmet terroriste,” thotë një ish-oficer i inteligjencës izraelite. “Një gjeneral në pension mblodhi fqinjët e tij – gjithashtu ish-ushtarakë, pensionistë dhe rezervistë – dhe shkoi të ndihmonte djalin e tij që ishte i rrethuar. Ata jo vetëm që arritën të shpëtonin një familje të sulmuar, por gjithashtu vranë shumë terroristë.”

Tani, sipas David Sharp, spastrimi i militantëve nga territori izraelit vazhdon. Disa nga terroristët mund të fshihen dhe të vazhdojnë rezistencën. “Duke gjykuar nga numri i vdekjeve të civilëve, dje ishte dita më e përgjakshme në historinë e Izraelit modern”, thotë David Sharp. — Zyrtarisht u njoftua se u vranë më shumë se 350. 1800 të plagosur janë në spitale. 325 prej tyre janë të rënda. 19 janë në gjendje kritike”.

I njohur në shumë vende të botës si një organizatë terroriste, Hezbollah, i vendosur në Liban, mbështeti sulmin e Hamasit ndaj Izraelit dhe qëlloi në një bastion të Forcave të Mbrojtjes izraelite. Si kundërpërgjigje, izraelitët sulmuan pozicionet e armikut.

“Deri më tani, udhëheqësit e Hezbollahut po ecin në buzë të briskut”, shpjegon David Sharp. “Një sektor shumë specifik i diskutueshëm në kryqëzimin e kufijve të Sirisë, Izraelit dhe Libanit ra nën zjarrin e tyre. Në të njëjtën kohë, Libani beson pa bazë se në këtë vend Izraeli ka pushtuar një pjesë të territorit të tij, të quajtur ferma Shaba. Kjo është një zonë malore pa popullsi civile. Hezbollahu ngriti një tendë pranë një fortese izraelite, të cilën ata nuk donin ta preknin për të mos provokuar një konflikt. Kjo tendë u dogj si përgjigje e granatimeve nga Libani. Fatkeqësisht, shanset që Hezbollahu të përshkallëzojë më tej konfliktin janë të larta. Kjo organizatë ka një rezervë të madhe raketash me rreze të mesme veprimi. Një rend i madhësisë më i gjerë se ai i Hamasit. Për shembull, unë do të them se sot raketat balistike, përfshirë ato me precizion të lartë,

Sipas David Sharp, forcat e armatosura të Hezbollahut sot numërojnë rreth 6-7 mijë ushtarë të forcave speciale të elitës shumë të trajnuar, si dhe deri në 20 mijë ushtarë të armatosur plotësisht rregullisht. Përveç kësaj, ekziston një burim i rëndësishëm mobilizimi: shumë banorë të Libanit jugor mund të mbështesin Hezbollahun me armë në duar. Përveç raketave të ndryshme (përfshirë lundrimin), Hezbollah është i armatosur me disa lloje të dronëve ajror dhe detar, armë të vogla moderne, shumë mortaja, raketa të drejtuara kundër tankeve dhe sisteme raketore kundërajrore të lëvizshme nga njeriu. Hezbollahu ka gjithashtu një batalion tankesh, si dhe artileri topash. Rrjetet e tuneleve janë gërmuar nën çdo fshat në Libanin jugor. Është gjithashtu e paqartë se çfarë do të bëjë ushtria libaneze,

“Hezbollahu jo vetëm që gjuajti me mortaja mbi një bastion të ushtrisë izraelite, por gjuajti edhe një raketë antitank në të”, thotë Sergei Migdal. “Por ata operojnë rreptësisht brenda të ashtuquajturit territor i kontestuar.” Në këtë vend arabët shpesh bëjnë provokime.

David Sharp e quan atë që po ndodh aktualisht në Izraelin verior një shkëmbim simbolik të goditjeve.

Është interesante se Hamasi dhe Hezbollahu kanë një marrëdhënie shumë komplekse që nuk mund të quhet aleate. Megjithatë, një armik i përbashkët në personin e Izraelit bashkoi kundërshtarët e fundit. “Për mendimin tim, vendimi për t’iu bashkuar armiqësive të hapura do të ishte fatal për Hezbollahun,” thotë David Sharp. “Rezultati do të jetë një luftë e përhapur që do të çojë në katastrofë për të gjithë komunitetin shiit në Liban. Megjithatë, kjo mundësi nuk mund të zbritet. Një problem tjetër mund të jetë Bregu Perëndimor i lumit Jordan. Aty dje u regjistruan tashmë tentativa për sulme terroriste. Pozicionet e ushtarëve të rekrutuar në këto vende u zëvendësuan me rezervistë”.

Operacioni në tokë

Edhe pse David Sharp e quan një situatë jashtëzakonisht të vështirë një luftë në dy fronte, sipas ekspertit, Forcat e Mbrojtjes izraelite duhet të kenë fuqi të mjaftueshme për të mposhtur të gjithë kundërshtarët. “Nëse po flasim për bombardime ajrore dhe bombardime artilerie të pozicioneve të armikut, atëherë IDF (Forcat e Mbrojtjes së Izraelit) do të përballen me këtë detyrë,” thotë David Sharp. — Do të jetë më e vështirë të kryhen operacione ofensive tokësore në shkallë të gjerë. Mendoj se në një situatë të tillë udhëheqja ushtarake do të vendosë prioritete. Dhe ka të ngjarë që Hezbollahu të bëhet objektivi kryesor në rast të shpërthimit të armiqësive të dhunshme në veri”.

Ushtria, siç ndodh gjithmonë gjatë operacioneve në shkallë të gjerë, do të përdorë pajisje të rënda. Tanke dhe artileri janë vendosur tashmë në Gaza. Deklarata e djeshme e qeverisë izraelite mund të interpretohet si një vendim për të kryer një operacion tokësor për të shkatërruar potencialin ushtarak të Hamasit. Mund të lexoni mes rreshtave se për këtë është e nevojshme të pushtohet pjesa më e madhe apo edhe e gjithë territori i Rripit të Gazës. Jam i sigurt se një vendim i tillë është i pashmangshëm”.

Sipas David Sharp, çdo skenar tjetër përveç një operacioni ushtarak tokësor në shkallë të gjerë nuk do të pranohet nga shumica dërrmuese e izraelitëve. “Ndikimi që ngjarjet aktuale do të kenë në shoqërinë izraelite mund të krahasohet me atë se si sulmi terrorist i 11 shtatorit preku amerikanët”, thotë Sergei Migdal. –

Edhe nëse udhëheqja e vendit do të përpiqej të bënte një lloj kompromisi, qytetarët e Izraelit nuk do ta pranonin atë. Nuk do të jetë e mundur të përfundojë një operacion i tillë me një marrëveshje paqeje me armikun”.

Operacioni kundër Hamasit, sipas Sergei Migdal, do të përfshijë komponente tokësore, ajrore dhe detare. I gjithë territori i sektorit ndoshta do të ndahet në pjesë, secila prej të cilave do të pastrohet veçmas. Vështirësi të tjera shkaktohen nga rrjeti i tuneleve nëntokësore dhe bunkerëve të gërmuar nën zonat e banuara të Rripit të Gazës. Izraelitët ndoshta do t’i shkatërrojnë këto labirinte nëntokësore me flakëhedhës.

Është e vështirë të flitet për kohën e fillimit të mundshëm të operacionit tokësor. David Sharp e quan detyrën e “pastrimit të Rripit të Gazës nga militantët nga militantët” të vështirë, por jo të pamundur. Ushtarët e mobilizuar duhet të kryejnë stërvitje dhe të vendosin koherencë të ndërsjellë. Kjo do të marrë pak kohë. Sidoqoftë, operacioni mund të fillojë më herët, duke përdorur trupa të rregullta tashmë në radhët.

“IDF po bën çdo përpjekje për të shmangur vdekjet e civilëve,” shpjegon David Sharp. “Për këtë qëllim njoftohen paraprakisht banorët e zonës ku është planifikuar operacioni antiterror dhe u kërkohet të largohen në mënyrë të pavarur nga territori i rrezikshëm. Kur duan të shkatërrojnë një shtëpi të caktuar, fillimisht godasin çatinë me një raketë të vogël për t’u bërë të qartë njerëzve brenda se një raketë e rëndë do të arrijë së shpejti dhe do ta shkatërrojë plotësisht ndërtesën. Ndonjëherë Shabak (shërbimi izraelit i sigurisë, shërbimi i inteligjencës kundërzbuluese) thërret drejtpërdrejt banorët e zonave të rrezikshme dhe i informon ata se granatimet ose një operacion mund të fillojë brenda pak minutash.