Zbritjet me të cilat shitet nafta ruse tërheqin transportues që nuk kanë turp të punojnë me vendet e sanksionuara. Në dy muajt që embargoja evropiane dhe tavani i çmimeve janë vendosur, të paktën 16 cisterna që ndihmonin eksportin e naftës nga Irani kaluan në transportin e naftës ruse, sipas një analize nga Financial Times: pesë në dhjetor dhe 11 në janar.
Deri në atë kohë, për të gjithë periudhën që nga fillimi i luftës në Ukrainë, ishin vetëm nëntë.
“Premiumi në transaksionet e naftës ruse tejkalon normat normale të tregut me të paktën 50%, dhe në disa raste deri në 100%, duke i bërë këto dërgesa më të favorshme ekonomikisht se ato iraniane,” Svetlana Lobacheva, një analiste cisternë në ndërmjetësin e anijeve me bazë në Londër EA. , tha për FT Gibson.
Nafta Urals shitet në portet e Balltikut dhe Detit të Zi pothuajse dy herë më lirë se Brent. Sipas të dhënave të Argus Media, gjatë dy muajve të embargos dhe tavanit, çmimi i tij ndonjëherë binte edhe nën 40 dollarë për fuçi. Në janar, sipas Ministrisë Ruse të Financave, çmimi mesatar i Urals ishte 49,5 dollarë; Brent tregtohej në intervalin 78-89 dollarë për fuçi atë muaj.
Zbritje të tilla të mëdha në Urale shpjegohen, në veçanti, nga kostot e larta të transportit. Më parë, ky vaj furnizohej kryesisht në vendet evropiane. Dhe tani ajo ka pothuajse vetëm tre blerës kryesorë – Kinën, Indinë dhe Turqinë (vëllime të vogla i shiten edhe Bullgarisë, për të cilën BE ka bërë një përjashtim të përkohshëm nga embargoja). Dhe këto vende po përpiqen të blejnë naftë për rafineritë e tyre sa më lirë.
Në të njëjtën kohë, sipas ndërmjetësve të anijeve, kushtet e tavanit e bëjnë më të lehtë punën me naftën ruse sesa me lëndët e para nga vendet e tjera të sanksionuara – Irani dhe Venezuela. Atje duhet të anashkaloni një ndalim të drejtpërdrejtë të furnizimeve dhe mund të dorëzoni naftë nga Rusia – thjesht duhet të dëshmoni se ajo është blerë me një çmim jo më shumë se 60 dollarë për fuçi. Kjo është arsyeja pse, dhe për shkak se Rusia po përpiqet të shesë sa më shumë vëllime të jetë e mundur, fluturimet prej saj janë më të shpejta sesa nga Irani, ku anijet, sipas Lobachevës, duhet të presin muaj për t’u ngarkuar dhe më pas të fshehin rrugën e tyre.
Konkurrenca midis cisternave “në pronësi të firmave që fshihen në det të hapur për të anashkaluar sanksionet duket se shkon shumë drejt shmangies së mundimit të gjetjes së anijeve” për të transportuar naftën ruse, thotë Matthew Wright, një analist në Kpler.
Vëllimi i naftës ruse të transportuar me cisterna që mund t’i atribuohet “flotës sekrete” u rrit nga 2.85 milionë fuçi në nëntor në 7.25 milionë fuçi në dhjetor dhe 9.33 milionë fuçi në janar, sipas një analize të FT./Kosovatimes/