Në samitin e sapopërfunduar të vendeve anëtare të NATO-s në Vilnius, kryeqyteti i Lituanisë, u demonstrua bashkëpunimi i qartë i të gjithë pjesëmarrësve. Po ashtu, Turqia dha ‘dritën jeshile’ për anëtarësimin e Suedisë në NATO, ndërsa Finlanda tashmë u bë anëtare në prill, shkruan Ivan Trajkoviq në një analizë për Al Jazeera Balkans.
Si t’u thuash rusëve të vërtetën
Kështu ndodhi edhe gjatë Luftës së Ftohtë, kur vendet nordike bashkëpunuan relativisht ngushtë me BRSS, veçanërisht në transportin detar dhe operacionet e shpëtimit, si dhe në ekspeditat shkencore në Veriun e Largët.
Me vendimin e tij për të nisur agresionin kundër Ukrainës fqinje, të cilën ai e justifikoi me ‘parandalimin e fqinjit të bëhet anëtar i NATO-s’, Vladimir Putin në fakt i solli forcat e NATO-s në vetë portat e Federatës Ruse.
Tradicionalisht, disponimi i finlandezëve dhe suedezëve ndaj anëtarësimit në NATO ka qenë jashtëzakonisht i ulët, shpesh nën dhjetë përqind. Kjo ndryshoi në vetëm disa muaj në fillim të vitit 2022, kështu që sot më shumë se 80 qytetarë të Finlandës mbështesin anëtarësimin në aleancën më të madhe ushtarake në botë, ndërsa në Suedi është pak më pak – rreth 64 për qind.
Putini pret gjithashtu një sërë shpjegimesh, para së gjithash – për qytetarët e tij. Ai deklaroi në shkurt dhe mars të vitit të kaluar se ‘operacioni ushtarak special’ (siç e quan Kremlini përpjekjen për pushtim) ‘do të zgjasë nga një deri në dy ditë, dhe sigurisht jo më shumë se katër muaj’.
Në maj 2022, pas reagimit jashtëzakonisht të ashpër të forcave të sigurisë ukrainase që befasuan planifikuesit ushtarakë në Uashington dhe Bruksel, ai ndryshoi në “operacioni special do të zgjasë aq sa është e nevojshme, por sigurisht jo më shumë se një vit”.
Një vit e gjysmë më vonë, forcat e Putinit janë pak a shumë aty ku filluan. Të vetmet zona që janë nën kontrollin e forcave ruse janë të njëjtat që kanë luftuar që nga viti 2014 – Krimea dhe “Republika e Donetskut” e panjohur ndërkombëtarisht, si dhe disa zona në lindje, përgjatë vetë kufirit.
Shembulli i ‘Ishullit të Gjarpërinjve’ (rusisht: Zmiinyi ostrv) tregon se sa të (pa)aftë janë forcat ruse – përkundrazi, ato kanë një koordinim të dobët në terren si dhe një zinxhir dukshëm të keq komandimi.
Ky ishull në Detin e Zi në rajonin e Odesës, me një sipërfaqe prej 0,17 kilometra katrorë, u ‘pushtuar’ nga marina ruse në prill të vitit të kaluar. Vetëm një muaj e gjysmë më vonë, në fillim të qershorit, Ukraina rifitoi kontrollin mbi ishullin dhe të gjitha ujërat në këtë zonë.
Përveç përparimit të ngadaltë të ‘operacionit special’, Putini deri më tani nuk ka komentuar numrin e ushtarëve rusë të vrarë dhe të plagosur në mediat dhe njoftimet propagandistike ruse. Komanda e Lartë Ushtarake në Moskë ende raporton shifra minimale, rreth 25,000 të vdekur dhe rreth 21,000 të plagosur.
Sipas të gjitha burimeve relative nga terreni, analizave të NATO-s nga Brukseli dhe projeksionit të Pentagonit, në luftimet në Ukrainë deri më tani janë vrarë të paktën 53 mijë ushtarë rusë, ndërsa rreth 35 mijë janë plagosur rëndë ose lehtë. Gjithashtu, nuk duhet të harrojmë se në ‘fazën e parë’ të këtij konflikti nga viti 2014 deri në vitin 2021, të paktën 5800 deri në 6500 ushtarë rusë vdiqën në luftimet në rajonin e Donbasit.
Megjithëse pala ruse dhe Kremlini i hedhin poshtë këto shifra si ‘propagandë nga Kievi dhe Perëndimi’, pretendime të ngjashme vijnë edhe nga rrethi më i ngushtë i Putinit. Tani ish-kreu i ushtrisë private të shpërbërë “Wagner Group”, Yevgeny Prigozhin, i cili për dekada konsiderohej një nga bashkëpunëtorët dhe miqtë më të ngushtë të Putinit, kritikoi vazhdimisht gjeneralët rusë dhe të gjithë udhëheqjen ushtarake. “Shoigu, Gerasimov!
Shikoni këta arkivole, këta janë njerëzit tanë, ata vdiqën nga paaftësia juaj”, tha ai në një video të vetëm një muaji më parë. Në video, ai madje përdori fjalë sharje, duke iu drejtuar kreut të komandës ruse, ministrit të Mbrojtjes Sergei Shoigu dhe shefit të Shtabit të Përgjithshëm, gjeneralit të ushtrisë Valery Gerasimov.
Dmitry Medvedev, i cili aktualisht është kreu i Këshillit të Sigurimit të Rusisë, dhe i cili është gjithashtu ish-kryeministër dhe president i Rusisë, tha në janar të këtij viti se “humbja në front në Ukrainë do ta detyronte Rusinë t’i kthehej përdorimit. të armëve bërthamore”.
Mediat ruse paraqitën akuza të tilla si “Rusia, në fakt, nuk mund të pësojë disfatë në Ukrainë”, derisa vetë Putin u pajtua me bashkëpunëtorin e tij ndoshta më të ngushtë të dy dekadave të fundit. “Rusia do të përdorë armë bërthamore nëse kufijtë e saj kërcënohen”, tha Putin disa javë më parë në një forum ekonomik në Shën Petersburg.
