Sulmi në një tren postar që udhëtonte nga Glasgou në Londër më 8 gusht 1963 ishte planifikuar me kujdes. Grabitësit bënë miliona dhe u bënë legjenda. Megjithatë, “Grabitja e madhe e trenit” me siguri nuk ia ka vlejtur, transmeton gjermani n-tv. Disa milionë paund plaçkë, gjurmë gishtash në bordin e lojës së tavolinës Monopoly dhe një arratisje në Copacabana: këto janë të gjitha detajet e grabitjes legjendare që ndodhi pikërisht 60 vjet më parë sot. Për këtë grabitje janë realizuar filma, këngë dhe shfaqje radiofonike.
Atë ditë të vitit 1963, pas një planifikimi të kujdesshëm, një grup prej 15 kriminelësh prisnin në urën hekurudhore në Buckinghamshire për të kapur një tren që mësuan se mbante çanta me kartëmonedha. Vlera e parave që u transportuan, sipas fuqisë blerëse të sotme, llogaritet nga 45 deri në 60 milionë funte.
Plani ishte shumë i thjeshtë. Kriminelët manipuluan sistemin e sinjalizimit. Ata mbuluan dritën jeshile me një bateri dhe ndezën sinjalin e kuq të ndalimit. Makina e trenit ndaloi trenin dhe grupi hyri në veprim.
Ata kanë mposhtur makinistin me një goditje në kokë, kanë ngarkuar çantat në mjetet e përgatitura të arratisjes dhe janë larguar. Një fermë e vjetër jo shumë larg vendit të krimit shërbeu si strehë e tyre dhe aty ata ndanë plaçkën.
Historia e Robin Hood?
Sipas n-tv, bëma e suksesshme shpejt bëhet legjendë, edhe përkundër veprimeve të pamëshirshme të autorëve. Gjegjësisht, shoferi i trenit i lënduar kishte pasoja psikologjike nga sulmi dhe nuk u shërua më.
Megjithatë, sipas një ish-detektivi të Scotland Yard, grabitësit kanë fituar një lloj statusi të Robin Hood. Ai shpesh u tregon klientëve në Tavernën Star në Belgravia për këtë grabitje. Ai beson se ishte një vend grumbullimi i grabitësve.
Historia e grabitësve të guximshëm, disa prej të cilëve thuhet se ishin shumë të pashëm, bëri bujë edhe në Gjermani. Vetëm tre vjet pas krimit, në televizionin gjerman u shfaq një seri televizive me tre pjesë me titull “Zotërinjve u kërkohet të paguajnë” (Die Gentlemen bitten zur Kasse). Rolin e personit që planifikoi këtë sukses, Bruce Reynolds e luan Horst Tapert, i cili më vonë u kujtua për serialin “Derrick”. Prodhohen edhe drama radiofonike. Për të shënuar 50 vjetorin, BBC po transmeton një film me dy pjesë për grabitjen.
Për shumicën e grabitësve, gëzimi i të ardhurave të papritura nuk zgjati shumë. 12 prej tyre u kapën shpejt dhe disa prej tyre u dënuan me 30 vjet burg. Ndër të tjera, arrestimi i tyre u çua në zbulimin e gjurmëve të gishtërinjve në tabelën e Monopoly që ata kishin lënë në vendstrehim.
Megjithatë, kjo është edhe një histori tradhtie dhe lidhjesh ndonjëherë të turbullta mes policisë dhe botës së krimit. Shumica e parave nuk u gjetën kurrë.
Një simbol i lëvizjes punk
Disa të dënuar më pas arrijnë të arratisen nga burgu dhe mes tyre ishte edhe Ronnie Biggs, i cili u dallua në mënyrë të veçantë. Ai kishte vetëm një rol të vogël në grabitje, por u dënua me 30 vjet burg. Tashmë në vitin 1965, ai arriti të arratisej nga burgu. Ai iku në Paris ku iu nënshtrua një operacioni në fytyrë. Më pas ai iku në Australi me familjen e tij. Kur autoritetet vendase e vunë në gjurmë, ai u arratis vetëm në Brazil.
Në Rio de Zhaneiro, Biggs ndërtoi imazhin e një lloj hedonisti “i cili, duke pirë një koktej, u tregon gishtin e mesit autoriteteve britanike”. Kjo e bëri atë një simbol të lëvizjes punk. Grupi popullor Sex Pistols regjistroi këngën “No One Is Innocent” me të në 1978. Në fillim të viteve 1980, ai u rrëmbye nga ish-ushtarët britanikë dhe u dërgua në Bahamas. Megjithatë, për shkak të mungesës së një marrëveshjeje ekstradimi, ai u lejua të kthehej në Brazil.
Edhe grupi popullor gjerman Die Toten Hosen u frymëzua nga Biggs, dhe ata incizuan këngën “Carnival In Rio” me të në 1991.
Në kthim, në burg
Kitaristi i grupit Michael Breitkopf mbeti mik me Biggs deri në vdekjen e tij. Në një intervistë disa vite më parë, ai tha se Biggs e shtyu veten në sy të publikut sepse nuk e lejuan të punonte në Brazil.
Si rezultat, botës së jashtme i dukej gjithmonë se ai po u tregonte gishtin e mesit autoriteteve britanike, pavarësisht se nuk mund ta kapte atë”, tha ai. Megjithatë, menjëherë pas vdekjes së Biggs, ai tha për “Spiegel” se britaniku ishte nga natyra një personalitet provokues dhe se ishte “gjithmonë gati për një shaka budallaqe”.
Pavarësisht se ishte i sigurt nga policia britanike në Brazil, Biggs u kthye në shtëpi në 2001. Por shpresa se ai mund të falet pas gjithë këtyre viteve nuk është realizuar, gjë që nuk është çudi për ish-policin Gaskin. Ai kujtoi sesi oficerët iu përgjigjën dëshirës së Biggs-it për të pirë sërish birrë në një pijetore në Angli. “I vetmi vend ku do të shkosh, shok, është burgu,” i thanë ata, rrëfeu Gaskin. “Në sytë tanë ata ishin kriminelë të organizuar”, tha ai.
Dhe kështu ndodhi. Biggs u arrestua menjëherë pas mbërritjes dhe u lirua nga burgu vetëm në vitin 2008 dhe në atë kohë ai ishte i sëmurë rëndë për një kohë të gjatë. Gaskin arrin në përfundimin se grabitja nuk i dha rezultat asnjë prej autorëve, raporton N1 .