Në fakt, sigurisht që ka para. Si në Shtetet e Bashkuara ashtu edhe në Evropë. Ofensiva që Rusia po zhvillon tani përgjatë gjithë frontit inkurajon partnerët, kryesisht evropianët, të hapin kuletat e tyre, sado cinike të tingëllojë. Vështirësitë politike mund të kapërcehen, nuk ka dyshim.
Sa i përket armëve, ka edhe mundësi. Nëse lufta (siç thonë në Federatën Ruse) vazhdon edhe për disa vite të tjera, atëherë kompleksi ushtarak-industrial i SHBA-ve dhe BE-së do të ketë kohë të zgjerojë prodhimin dhe të fitojë prej tij. Domethënë, një luftë e gjatë i përshtatet mjaft mirë partnerëve tanë dhe ky është ende i njëjti pragmatizëm cinik.
Por strategët e NATO-s nuk e marrin parasysh gjënë kryesore: kush do të luftojë me këto armë? Sepse ata e konsiderojnë (jo pa arsye) rimbushjen e Forcave të Armatosura të Ukrainës si një çështje ekskluzivisht të Ukrainës.
Nuk kam besim se Ukraina do të qëndrojë edhe për dy vjet të tjera. Mobilizimi po bëhet nevoja kryesore dhe në të njëjtën kohë kërcënimi kryesor për stabilitetin e brendshëm të Ukrainës. Jo mosmarrëveshje në udhëheqjen ushtarako-politike, as zgjedhje hipotetike, as korrupsion të përgjakshëm, por konkretisht kryerja e mobilizimit efektiv masiv.
Në botë ekzistojnë vetëm tre qasje ndaj mobilizimit.
Së pari: qytetarët e ndërgjegjshëm bashkohen vullnetarisht në ushtri për të mbrojtur vendin, qytetin, shtëpinë e tyre. Kjo është ajo që ndodhi në Ukrainë në fillim të pushtimit në shkallë të plotë.
Së dyti: ata që hyjnë në ushtri duan, ndonëse në rrezik, të fitojnë shumë para, të cilat i paguajnë atje. Një pjesë e rimbushjes tani po shkon pikërisht në këtë mënyrë.
Dhe së treti: ata që janë përgjegjës për shërbimin ushtarak dërgohen me forcë në ushtri. Dhe kjo gradualisht po bëhet një prirje kryesore në Ukrainë.
Nuk mund të thuhet se ndonjë nga qasjet është më e mira dhe për këtë arsye duhet të jetë një prioritet.
Sigurisht, vullnetarët e motivuar janë të mëdhenj dhe frymëzojnë artistët për të krijuar. Por këta përfaqësuesit më të mirë të kombit vdesin ose plagosen rëndë në muajt e parë të luftës. E cila, në fakt, është ajo që ndodhi në Ukrainë.
Profesionistët që luftojnë me kontratë janë ndoshta luftëtarët më të mirë. Por ato kurrë nuk janë të mjaftueshme për të zhvilluar një luftë në shkallë të gjerë për një kohë të gjatë.
Ata të mobilizuar që e gjejnë veten në ushtri detyrohen të bëhen luftëtarë, përndryshe thjesht nuk mund të mbijetojnë në front. Po, ata nuk janë të prirur për heroizëm dhe vetëmohim, ata përbëjnë bazën e atyre që u kapën nga armiku. Por fitoret në luftërat e mëdha arrihen pikërisht në kurriz të atyre që janë të mobilizuar, siç tregon historia.
Megjithatë, mobilizimi mund të jetë efektiv vetëm nëse plotësohen tre kushte.
- Mobilizimi është shoqërisht i drejtë, domethënë mbulon në mënyrë të barabartë të gjitha segmentet e popullsisë, nuk ka kockë “të bardhë” apo “të zezë”, dhe mobilizimi nuk mund të blihet ose të shmanget.
- Gjatë shpërndarjes në njësi të ndryshme të Forcave të Armatosura të Ukrainës, gjendja fizike dhe aftësitë natyrore të të mobilizuarve duhet të merren parasysh sa më shumë që të jetë e mundur. Djemtë mbi moshën pesëdhjetë vjeç nuk mund të jenë sulmues, dhe kontrolli i dronëve nuk është ekskluziv për të rinjtë që kanë lindur me pajisje në të dyja duart.
- Të mobilizuarit duhet t’i nënshtrohen trajnimit të duhur dhe të pajisen në mënyrë adekuate në kurriz të shtetit përpara se të dërgohen në front. Vetëm një garanci që mobilizimi nuk do të bëhet një dënim i shtyrë me vdekje, siç perceptohet pikërisht sot në Ukrainë.
Mosplotësimi ose përmbushja e pahijshme e këtyre tre kushteve do të çojë në faktin se mobilizimi i pashmangshëm nuk do ta shpëtojë vendin, por, përkundrazi, do të bëhet një forcë shkatërruese që do të shkaktojë një shpërthim social proteste. Kështu, çarmatosja e Ukrainës dhe futja e saj nën Federatën Ruse.
Për ata që besojnë se Federata Ruse, pasi ka pushtuar Ukrainën, synon të ndërtojë një parajsë në tokë sipas modelit çeçen, më lejoni t’ju kujtoj: qëllimi i pushtimit është shkatërrimi i plotë i ukrainasve përmes shkatërrimit të ukrainasve, Kremlini nuk e fsheh këtë. Dhe fakti që deri tani terrori është kryer relativisht i përmbajtur në territoret e pushtuara ka një shpjegim: pushtuesit nuk kanë kohë për terror të vërtetë. Së pari ata duan që Ukraina të kapitullojë.
Dhe për ata që jetojnë në një maratonë televizive njëdimensionale dhe janë të bindur se gjithçka po shkon sipas një plani të shkëlqyer, unë ju këshilloj të besoni në Forcat e Armatosura të Ukrainës dhe Komandantin e tyre Suprem të Përgjithshëm dhe të shpresoni për një mrekulli.
Aleksandër Kochetkov specialist i komunikimit per The Moscow Times
