Në Shqipëri ekzistojnë rreth 350 mijë ferma bujqësore, ku gati 160 mijë prej tyre kanë më pak se 1 hektarë tokë bujqësore, treguesi ky më i ulët në rajon. Fermerët e vegjël po përballen me vështirësi për shkak të mungesës së fuqisë punëtore, por edhe çmimeve të ulëta të prodhimeve të tyre në treg.
70-vjeçari Ahmet Sulejmani është një nga fermerët në Anë të Malit, në Shkodër, i njohur për prodhimet bujqësore por edhe pasionin me të cilin ai punon në fermën e tij të vogël, e cila gjendet pranë kufirit me Malin e Zi.
Ahmeti i tha Zërit të Amerikës se këtë vit mbolli në fermë të gjitha llojet e perimeve, por në fund mbeti i pakënaqur pasi nuk arriti të shesë të gjithë prodhimin.
“Këtë vit punuam më shumë, por fituam më pak. Kjo ishte befasi. Edhe po të punosh, i gjithë malli shkon dëm. Shitet, por tregtari abuzon në mënyrë të pashembullt. E marrin bostanin krejt lirë. Nuk ke bostan sot në Shkodër nën 20 lekë kilogrami, ndërsa ne na e merr me 3-4 lekë. A ka interes të punosh tokën?”, tregon ai.
Ana e Malit përfshihet në zonën e Nën Shkodrës, një nga zonat me traditë në prodhimin e misrit, por edhe të perimeve. Ajo është goditur vitet e fundit nga përmbytjet e njëpasnjëshme, që kanë dëmtuar prodhimin bujqësor, por edhe ekonominë e mijëra banorëve të kësaj zone.
“Unë nuk jam përfaqësues i Anës së Malit. Jam banor i kësaj zone. Por, them me bindje se Ana e Malit është një nga zonat më të shkatërruara. Nuk ka ujë për të vaditur tokat, ndaj tokat janë tharë. Ka ardhur një ekskavator, i cili ka hapur një kanal aty dhe ka ikur. Po kush prej fshatarëve apo fermerëve është në gjendje për të pastruar kanalet?”, thotë ai.
Si pjesa më e madhe e banorëve të Anës së Malit edhe Ahmeti e ka tokën e trashëguar. Në Shqipëri sektori bujqësor kontribuon në një të pestën e ekonomisë së vendit, por ka copëzimin më të lartë të tokës në krahasim me vendet e rajonit. Në të gjithë vendin numërohen më shumë se 350 mijë ferma të ngjashme me atë të fermerit Ahmet Sulejmani, nga të cilat, gati 160 mijë janë më pak se 1 hektar tokë bujqësore.
Fermeri Sulejmani ka më pak se 1 hektar tokë bujqësore, të cilën e ka të trashëguar. Ai thotë se këtë sipërfaqe e përballon, por nuk ka mundësi që të zgjerohet. Edhe subvencionimi i naftës nga shteti, me aq sa na jepet, thotë ai, nuk u del asgjë dhe nuk jepet në kohën e duhur.
Megjithëse bujqësia është një nga sektorët prioritar në ekonominë e Shqipërisë, fermeri Ahmet Sulejmani thotë se nga viti në vit ajo po kthehet në një profesion për pensionistët, pasi të rinjtë po largohen dhe, as pushteti qendror dhe as ai vendor, nuk kanë ndonjë ide si të ndryshojnë situatën.
“Nuk ka asnjë ide, as pushteti lokal as ai qendror, për njerëzit e tokës. Unë jam 70 vjeç. Në këtë moshë, edhe afër kësaj moshe, punojnë sot në bujqësi. Të rinj nuk ke as një për qind. Dhe shteti nuk ka asnjë ide si të na favorizojnë ne, të na japin pak gjallëri. Se 10 mijë lek pension kam unë dhe nesër më duhet të paguaj 50 mijë lekë taksa në bashki”, thotë ai.
Jeta në fshatin Ana e Malit është e ngjashme me atë të dhjetëra fshatrave të Shkodrës, ku një pjesë e banorëve largohen drejt emigracionit apo në qytet. Braktisja e fshatit është edhe dhimbja më e madhe për një fermer si Ahmet Sulejmanin, që jetën ja ka kushtuar tokës dhe fshatit.
